عربستان برای پاره‌ای از کشورها بسان شیر بی‌یال و کوپالی شده که با اتخاذ تصمیم‌های متضاد و لحظه‌ای، خود و یاران همیشگی‌اش را دچار سراسیمگی کرده هم از درون در التهاب است و هم از بیرون در تشویش و نگرانی و این عارضه از اواخر سال 92 و به هنگام سفر وزیر امور خارجه امریکا به ریاض بیش از گذشته مشهود شده،‌ از طرفی تغییرات جهان عرب این کشور استراتژیک امریکا را گیج کرده بود و از طرفی وقتی این کشور متوجه شد که امریکا توانایی سرنگونی بشار اسد را ندارد نوعی سرخوردگی متمایل به عصبانیت شاهزادگان سعودی را در تشویش و نگرانی و ترس از آینده موهوم خود فرو برد. نگرانی عربستان زمانی بیشتر شده که می‌بیند امریکا با هر وسیله‌ای به فکر زدودن ابرهای تیره مابین خود و ایران برآمده و مستقیم و غیرمستقیم به فکر نزدیکی با ایران و عقب‌نشینی بر سر تحریم و مسایل اتمی برآمده است. مجموعه این عوامل خواب‌های آشفته شاهزادگان را باعث شده، اینان که تلاش کرده بودند به جامعه سعودی و به جامعه بین‌المللی بقبولانند که به عنوان ابرقدرت تولید نفت و عرضه به بازارهای امریکا و اروپا دایه رهبری جهان عرب را دارند اما رفته رفته غرب متوجه شده است که عربستان نمی‌تواند رهبری کشورهای عربی را داشته باشد و نه می‌تواند راه‌حل مشکلات عربی باشد بلکه خود یک مشکل در دنیای عرب هست، عربستان امروز فاقد آن رهبری کاریزماتیک و پویایی است که قادر باشد نه تنها سیاست‌های داخلی بلکه روابط خارجی‌اش را قدرت ببخشد. خاندان سلطنتی در داخل در بن‌بست قرار گرفته و از پذیرش این مسأله که مستثنی از تغییرات جدی رخ داده در صحنه جهان عرب در سه سال گذشته نیست، خودداری می‌کند. رهبران سعودی هنوز بر استراتژی‌های قدیمی برای دور نگهداشتن طوفان‌های تغییرات از خود تکیه دارند و هنوز تصور می‌کنند تغییر از خارج می‌آید و جامعه عربستان فقط نقش دریافت‌کننده دارد، هنوز باور ندارد که پایه‌های اقتدار آنان در آستانه فرو ریختن است. در چند کیلومتری از کاخ رویاهایشان ندای حق‌طلبانه شیعیان عربستان را جدی نمی‌پندارد و رهبر جماعت شیعه را در آن کشور به زنجیر می‌گیرد و در زندان نگه می‌دارد. از لحاظ خارجی از اشغال عراق گرفته تا بحران سوریه هنوز درک نکرده‌اند که فاقد کوچکترین توانمندی است که بتواند در نقش رهبری کشورهای عربی نقش‌آفرینی کند. این کشور در برخورد با چالش‌ها داخلی و خارجی انعطاف‌پذیری نداشته چرا که یک خاندان سلطنتی محافظه‌کار و اغلب پیر نقطه مطلوبی برای انعطاف‌پذیری نیست و هنوز در احوال و اوضاع گذشته خود به سر می‌برند. وزارت کشور هنوز مبارزات زنان را برای حق رانندگی سرکوب می‌کند و در حالی که کلاس‌های مختلط دختران و پسران را در دانشگاه‌ها مجاز اعلام می‌کند، پلیس ارشاد وزارت کشور آن‌ها را آزاد نمی‌گذارد، این تناقض‌ها نشان از شکاف عمیق رهبری عربستان در زمینه اصلاحات و در واقع فقدان یک سیاست جامع در این کشور است. ریاض از کودتای السیسی در مصر حمایت می‌کند ولی امریکای اوباما کمک‌های سالانه خود را به مصر لغو می‌کند، آنچه اهمیت دارد رهبران سعودی نمی‌توانند درک کنند یک ایران قدرتمند باعث اعتلای بیشتر اسلام در دنیا خواهد شد بلکه افکار پوسیده آنان بر این فرضیه استوار است که ایران دشمن و رقیب منطقه‌ای عربستان است و متأسفانه غربی‌ها هم به این تفکر باطل به عنوان مهر صحت می‌زنند.