اگر به تقويم‌هاي جور‌‌واجور سالانه كه معمولاً در چهارمين فصل هر سال تهيه و منتشر مي‌شوند با دقت توجه كنيم معمولاً از 365روز يك‌سال شمسي هر روز را با نامي يادآور مي‌شوند از آن جمله روز پرستار، روز هواي پاك، روز تجليل از فلان و بهمان. امروز صحبت از روز خبرنگار با نام تجليل و القابي در اين زمينه است. يادش به خير در سال‌هاي بسيار دور كه مطبوعات جايگاه و پايگاهي داشتند، در آن زمان‌ها مطبوعات از راه فروش نشريات، تيراژ و آگهي گذران روزي مي‌كردند. مدير، نويسنده، عكاس، كارمند و بالاخره خبرنگار، حقوق‌بگير بودند و كاركنان مرتبط با فرهنگ با افتخار و سربلندي خود را مطبوعاتي و فرهنگي مي‌ناميدند و هر نشريه‌اي دفتر و دستكي براي خود داشت و در كنار آن دولت‌ها كمك‌هايي تحت نام يارانه يا سوبسيد پرداخت مي‌كردند و به فرهنگ جان و رمق مي‌دادند. از جمله اينكه روزي را با نام خبرنگار به پاس قدرداني و تجليل از اين حرفه تعيين كرده و به راستي در حد امكان از اين طبقه تجليل مي‌كردند و با اين نام از نظر مالي نيز مساعدت لازم را معمول مي‌داشتند، اما چرا چنين مي‌كردند؟‌ مطبوعات را ركن چهارم آزادي مي‌دانستند و خبرنگار را نماينده و ناشر افكار عمومي مي‌پنداشتند و صد البته حرفه خبرنگاري را از جمله مشاغل سخت منظور مي‌كردند؛ ولي چه حيف كه چنين روزي رفته‌رفته تحليل يافته و فقط به صفحات نشريه و در حد يادآوري درآمده و از آن كمك‌ها خبري نيست. حتي در دوره نهم رياست جمهوري با تخصيص كارت هديه و نظاير آن خبرنگار مشمول لطف مسوولين قرار مي‌گرفت و در شهرستان‌ها و به خصوص در شهرهاي درجه 2 و 3 معمولاً شهرداران و شوراهاي شهر و پاره‌اي از سازمان‌ها و ارگان‌ها با تشكيل جلسات و برپايي ضيافت‌ها به خبرنگار و مطبوعات ارج مي‌گذاشتند و خبرنگاران نيز به خود مي‌باليدند. در چنين روزي آقاي فرماندار، شهردار و مسوولين شهري و نهادها از يكي دو نوبت انتقاد خبرنگار از خود در طول سال كوچك‌ترين گله‌اي نداشتند و آن را به حق مي‌دانستند و مانند امروزِ روز با كوچك‌ترين انتقادي خبرنگار را مورد خطاب و عتاب قرار نمي‌دادند و او را تحت نام تشويش و نشر اكاذيب و نظاير آن به دادگاه نمي‌كشاندند، تعريف و تمجيد از خود را به وسيله خبرنگار حق و وظيفه نمي‌انگاشتند و انتقاد را موجب شكايت از خبرنگار به حساب نمي‌آوردند. اينك و در نخستين روزهاي صدارت آقاي دكتر حسن روحاني رياست محترم جمهوري آرزو مي‌كنيم كه با اعمال مديريت و رايزني و مباحثه و گفت‌و‌گو زورمداران جهاني را به سر عقل بياورند و به جاي تحريم به تكريم روي بياورند و ملت بزرگ و با عزت ايران را بيشتر و بهتر درك كنند و بدانند كه اين مردم به سادگي از پاي در نمي‌آيند و همانند فولاد آب‌ديده مقاوم و مقاوم‌تر مي‌شوند. در پايان روز خبرنگار را به جامعه مطبوعاتي ايران، به مديران و سردبيران، به نويسندگان، عكاسان، طراحان، چاپخانه‌داران، موزعين مطبوعات و دكه‌داران و به تمامي دست‌اندركاران تبريك و تهنيت گفته و آرزو مي‌كنم كه مطبوعات از مشكلات موجود بر سر راه خلاصي يافته و همچنان به رسالت خود ادامه داده و روزهاي خوشي را در پيش روي داشته باشند.