هنگام اجرای ویبراسیون باید چنین حسی داشته باشید: وقتی می‌خواهم ویبراسیون را در آوازم ایجاد کنم می‌بایست تماس هوارا با سقف دهان حس کنم بنابراین قبل از هر چیز به تنفس‌تان توجه کنید! اگر می‌خواهید ویبراسیون خوبی داشته باشید باید به تنفس دیافراگمی ‌که قبلا در مورد آن توضیح داده شد توجه کنید.

یک) دستتان را روی ناف خود قرار دهید.

دو) از بینی نفس عمیقی بکشید وتجسم کنید که بادکنکی را درون شکمتان باد می‌کنید.

سه) شکمتان را از هوا خالی کنید و بگذارید در حالت طبیعی خود قرار بگیرد.

زمانی که می‌خواهید نتی را بخوانید و روی آن ویبره دهید از هر چیزی مهم‌تر تنفس شماست و باید نسبت به حرکت و وضعیت شکم‌تان اطمینان کامل حاصل کنید که منقبض نباشد. اگر ویبراسبون شما با شکم و عضلات منقبض شده انجام شود هرگز صدای طبیعی و زیبایی را نخواهید داشت. همان‌طور که یادتان هست توضیح دادم که ویبره‌تان می‌بایست معادل شش بار در ثانیه باشد ولی ممکن است در ابتدا از عهده‌ی آن بر نیایید و کمی ‌حتی مسخره و غیرطبیعی به نظر بیاید. شاید خیلی تند یا خیلی کند باشد اما دست از کار نکشید. زمانی که بدنتان آن را کاملا احساس کند معجزه رخ خواهد داد و همان طور که انتظار خواهد رفت جزئی از وجودتان خواهد شد و برای اولین بار شور و سرمستی جدیدی را در صدای‌تان تجربه خواهید کرد. مرحله‌ی بعد انگشت اشاره است. یکی از دستانتان را جلو ببرید مانند کسی که مایل است به دیگری دست بدهد. دستتان را در فاصله‌ی ده اینچی نگه دارید و آن را حرکت دهید و متوقف نشوید و هم‌زمان با گفتن (گی) صدا و حرکت دستتان را منطبق کنید: (گی ای ای ای ..) بار دیگر به انتهای دهانتان تمرکز کنید. اینجا دقیقا همان مرکزی است که بازدم خود را می‌توانید حس کنید. مهم نیست که مسخره به نظر برسد تنها حرکت صدایتان به همراه دست و انگشتانتان است که اهمیت دارد. وقتی به اندازه‌ی کافی برای تولید حتی یک ویبراسیون صحیح آماده شدید می‌توانید آماده‌ی تمرین پیشرفته‌تری شوید: تنفس عمیق دیافراگمی ‌بکشید و دستتان رادر همان وضعیت تکان دهید همان طور که دستتان را تکان می‌دهید (گی ی ی) را بخوانید. بعد از سه ثانیه حرکت دست خود را متوقف کنید ولی سعی کنید حالت ویبره‌تان را حفظ کنید. این تمرین کمی ‌تقلبی است چون شاید به محض اینکه دستتان را از حرکت بازنگه دارید احتمالا ویبره‌تان هم بعد از چند ثانیه ناپدید شود ولی مطمئن باشید با کمی ‌تمرین می‌توانید حفظش کنید. روی هوایی که با انتهای گلویتان در تماس است تمرکز کنید و ابدا به حرکت دستتان توجه نکنید شما گمان می‌کنید که دستتان باعث ایجاد ویبره شده است ولی اصلا این طور نیست. دست شما در واقع فقط پیامی ‌را به مغز می‌فرستد تا ضربات با قاعده درست کند و مغز هم این پیام را به دیافراگم ارسال میکند و در نهایت به تارهای صوتی منتقل می‌شود. دست شما تنها کلید معماست، نه موتور روشن کننده‌ی آن!

من به شدت به یافته‌های بصری و تصویری اعتقاد دارم؛ اینکه ویبره یک سلسله از کوه‌ها و دره‌هاست. ما درمورد عبور هوا در امواج صوتی یاد گرفتیم که هوای بیشتر مانند کوه و هوای کمتر مانند دره است. آزمایش دیگری را انجام دهید: باتنفس دیافراگمی ‌از بینی نفس بگیرید و اجازه دهید شکمتان باد شود انگشتتان را در فاصله‌ی سه چهارم اینچ از لبانتان نگه دارید و دوباره بخوانید: (گی ی ی ی) و ضربان هوا را در مقابل انگشتتان حس کنید. بازدمتان را روی انگشتتان حس کنید و آن را کم و زیاد کنید: بزرگ،کوچک

بزرگ، کوچک، کوه، دره، کوه، دره...

بیشتر مخاطبان و مردم معلم صداسازی و موزیسین حرفه‌ای نیستند. اکثر آنها مردمی‌هستند که به دنبال تفریح و لذت بردن از موسیقی هستند بعضی صداها را خوب و بعضی دیگر را بد تشخیص می‌دهند. اینکه شما چه نتی را اجرا می‌کنید، نمی‌دانند ولی اگر اشتباه باشد متوجه می‌شوند و شما هم از برخورد منفی آنها متوجه خواهید شد. به یاد داشته باشید ویبراسیون صدایی است که مردم می‌دانند با خوب خواندن در ارتباط است. آنها به خوبی ویبره را می‌شنوند و می‌دانند که تفاوت زیادی بین یک خواننده‌ی حرفه‌ای و آماتور وجود دارد. بنابراین به تمارین خود ادامه دهید صبور باشید تا زمانی که ویبره به صورت طبیعی برایتان اتفاق بیفتد این موضوع شاید روزها، هفته‌ها، ماه‌ها طول بکشد و شما درگیر سرعت ویبره خود باشید ولی بدانید که با تمرین قطعا در مسیر صحیحتان قرار خواهید گرفت.

*از کتاب مانند یک ستاره بخوان (راجرلاو)

«با تشکر از‌هانیه عزیز به خاطر ترجمه کتاب»