استاد علوم سیاسی و فلسفه دانشگاه دوک آمریکا با اشاره به اینکه نظریه در علوم انسانی به بررسی عمیق پرسشها می پردازند و در علوم اجتماعی به دنبال پاسخ هاست، گفت: یکی از مباحث مورد بررسی در علوم انسانی نسبت انسان و خداست. چه هنگام یک نظریه علوم انسانی و علوم اجتماعی در عرصه اجتماعی به کار بسته می شود، چه افراد و نهادهایی تشخیص می دهند که یک نظریه در حوزه علوم انسانی و علوم اجتماعی قابل کاربست در جامعه است؟این مسئله زمانی اهمیت حیاتی می یابد که بدانیم هزینه کاربست یک نظریه در جامعه به چه میزان است. برای نمونه مارکسیسم نشانی از کاربرد یک نظریه در جامعه است که ساختارهای اجتماعی و اقتصادی و ... را برای سالهای متمادی تحت تأثیر خود قرار داد.  دکتر مایکل آلن گلسپی استاد فلسفه و علوم سیاسی دانشگاه دوک آمریکا در مورد این موضوع که نظریه چه هنگام در جامعه قابل کاربرد است و چه نهادهایی صلاحیت کاربرد نظریه در جامعه را دارند به خبرنگار مهر گفت: در ابتدا باید توجه داشت که این بحث در میان علوم انسانی و علوم اجتماعی متفاوت است.وی افزود: باید در نظر داشته باشیم که علوم انسانی به طور عمومی با هدف تغییر جهان و کنترل امور و حوادث را ایجاد نمی کند و نمی سازد. به عبارت دیگر هدف علوم انسانی ایجاد و طرح نظریه‌هایی برای ایجاد تغییر در جهان نیست.مؤلف "نهلیسم بعد از نیچه" تأکید کرد: در واقع هدف علوم انسانی این است که ریشه‌های اموری که برای بشر در جهان معنادار است و آنچه انسان می نامیم را مورد بررسی قرار دهد. همچنین علوم انسانی به بررسی نسبت انسان و خدا و یا انسان و خدایان می پردازد.برنده جایزه لئواشتراس در ادامه تصریح کرد: در مقابل  دغدغه علوم اجتماعی شکل دادن به آینده انسان است. از سوی دیگر علوم اجتماعی بعدی از انسان به همین صورتی که هست را مورد پذیرش قرار می دهد و به دنبال بسط و توسعه مدلها و الگوهایی برای بهتر شدن شرایط انسانی و وضع بشری است.وی یادآور شد نظریه‌ها در علوم انسانی به بررسی عمیق پرسشها می پردازند و این در حالی است که علوم اجتماعی بدنبال پاسخهاست. از اینرو قابل کاربرد بودن یک نظریه در علوم اجتماعی به فایده و کارآمدی آن بستگی دارد.