رشت- اکبر محبوبی‌فر

می‌گویند عمر آدمی‌‌مثل  برق و باد می‌گذرد، عمرشمار که ورق می‌خورد در یک چشم بر هم زدن تابستان می‌رود، پاییز و زمستان می‌آیند و نوروز از راه می‌رسد تا از نسیم بهار و هوای اطلسی نفسی تازه شود اما ثانیه و دقیقه در یک نظم خاص می‌دوند و روز طبیعت هم پایان می‌یابد. نیمه دوم فروردین ماه آغاز می‌شود و نوزدهم فروردین سالروز مرگ سیروس قایقران اسطوره فوتبال گیلان دوباره فرا می‌رسد.

روزی که کوچک و بزرگ، پیر و جوان، هر که آقای اخلاق ورزش ایران را می‌‌شناخت و آوازه شهرتش را شنیده بود بر مزار او می‌‌آید و یادش را گرامی ‌‌می‌‌دارد. چقدر زود چهاره سال گذشت انگار همین دیروز بود که خبر مرگ سیروس در انزلی پیچید و شهر تعطیل شد. انگار دیروز بود ورزش گیلان و فوتبال ایران در غم او گریست. همین چند سال پیش بود كه یک سکو تماشاچی و بازیکنان ملوان در یک تصویر به یادماندنی با پیراهن شماره 9 ویژه مرد اخلاق به ورزشگاه آمدند و سرودند «سیروس بی‌همتا بود.» نمی‌‌دانم در بهار 92، سالی که خواهد آمد اهالی فوتبال دوباره به همراه جمعی از مسئولان استان، فرماندار، استاندار و مردم مهربان در آرامستان کلیور زادگاه قایقران یا در هفتمین همایش بزرگداشت کاپیتان اسبق فوتبال ایران حضور خواهند یافت؟ مانند مراسم امسال بعضی‌ها دوباره سوژه عکاسان خواهند شد و با ورزشی‌نویس‌ها از خاطرات سیروس خواهند گفت و روزگار ورزشی او همچنان مرور می‌‌شود؟ نمی‌‌دانم آیا در گرماگرم بازی‌های لیگ برتر و کسب امتیاز که مهم خواهد بود ملوانی‌ها به دیدار کایپتان اسبق تیم ملی ایران، قایقران خواهند آمد که همواره موج‌های سهمگین دریا را درنوردید تا قایقران شد. در آرامستان و یا در همایش، بهمن صالح‌نیا، مربیان صاحب‌نام و بسیاری از اهالی فوتبال از فرهنگ ورزش خواهند گفت؟

از پیشکسوتان ورزش که در حاشیه هم نیستند و رفتند و فراموش شدند، تجلیل می‌‌شود و خواهند گفت پهلوان زنده است.

ناگفته نماند در ششمین همایش بزرگداشت سیروس قایقران که با حضور مهندس سعادتی استاندار گیلان برگزار شد، وی عنوان کرد: در صورت بهره‌برداری از ورزشگاه جدید  انزلی در صورت موافقت هیئت دولت این استادیوم به نام زنده‌یاد قایقران نامگذاری خواهد شد تا یاد و خاطره این قهرمان ملی فوتبال گیلان در ذهن همگان جاودانه بماند.