ورزش براي خودش داستاني دارد و فوتبال يكي از اين قصه‌هاي هزار و يك شب است. بله فوتبال؛ اين چه دنيايي است كه همه جهان را مجذوب خود كرده و آن قدر فراگير شده كه در پاره­اي از كشورها حتي جلسات كابينه دولت را تحت­الشعاع قرار داده و به تعطيلي مي­كشاند. در قاره­اي موجبات تزلزل حكومت­ها مي­شود و زماني به كمك رهبران خودكامه مي­آيد و وقتي ديگر موجبات عزاي عمومي و تخريب كشورها مي­شود. اين ورزش و سازمان آن به نام فيفا انسان را به ياد سيا CiA و ديگر سازمان­هاي جاسوسي مخرب دنياي سلطه­گر مي­­اندازد. سازماني كه رفته­رفته در امور كشوري هم دخالت مي­كند چرا و چگونه؟‌ شايد كشش و جاذبه بسيار آن و اقبال عمومي كشورها به آن باعث شده كه حتي امور سياسي را هم دستخوش دگرگوني مي­كند. تا اينجاي كار به قدرت اين ورزش اشاره شد اما اينك مي­خواهيم به داستان فوتبال در كشور خودمان بينديشيم كه شايد پا را از اين هم فراتر گذاشته باشد. القصه فوتبال در كشور ما مجموعه­اي دارد به نام فدراسيون، همچون واليبال، بسكتبال و ساير ورزش­ها كه مجموعه تمام فدراسيون­هاي ورزشي درون يك كادر قرار گرفته و حالا به نام سازمان ورزش كه چند ماهي است داراي وزارت شده است. توجه شما خواننده عزيز را به اين نكته جلب مي­كنم كه چگونه اين ورزش تا به اين اندازه در كشور ما بزرگ شده كه يك زمان رياست سازمان ورزش كه حكم معاونت رياست جمهوري را دارد به هوس مي­اندازد كه رئيس فدراسيون آن شود .در ظاهر بسيار تعجب­آور است كه بالاترين مرجع كل ورزش كشور خواسته است رئيس فدراسيون هم بشود يعني مديركل يك اداره همزمان هوس شغل بايگاني مي­كند كه اين مي­رساند كه فوتبال وراي همه ورزش­ها است.

اما سال­ها است آن قدر بي­مهري و جفا در اين ورزش ديده­ايم كه براي ما هزاران سؤال بي­جواب باقي گذاشته است. شايد تغييرات پي­در­پي مديريتي بسان خوره به جان اين ورزش همه­گير افتاده باشد. در زمان اداره فدراسيون به دست بعضي از آن رئيس فدراسيون‌ها مي­بينيم كه تعدادي از تماشاچيان به اسوه فوتبال كشور و پرسپوليس كه زماني كاپيتان تيم ملي بوده و سال­هاست در حكم مربي و مسوول باشگاه انجام وظيفه مي­كند القابي زشت و ناپسند نسبت مي‌دهند كه شايد گاه تعداد اين تماشاچيان از مرز 50هزار نفر نيز بگذرد؛ اما نه رئيس فدراسيون و نه كميته انضباطي فدراسيون هيچ عكس­المعلي نشان نمي­دهند يعني فحاشي تا به اين حد به مربي مجاز است يا در جايي ديگر آقاي گل جهان از ايران با شديدترين القاب­ها مورد بي­حرمتي قرار مي‌گيرد ولي كميته انضباطي بي­خيال از آن مي‌گذرد. زماني ديگر نيز بازيكن محبوب تيم ملي و زننده گل تاريخي به آمريكا با شديدترين كلمات مورد هتك حرمت قرار مي­گيرد يا يك داور فوتبال در شمال مورد ضرب و شتم قرار مي­گيرد اما باز هم فدراسيون خم به ابرو نمي‌آورد. از اين نمونه‌ها در فوتبال ما بسيار بوده و هست اما فدراسيون و كميته انضباطي به فكر دفاع از داور، بازيكنان و مربيان نمي‌افتند اما به يك‌باره در مسابقه پرسپوليس و داماش گيلان با داوري كه چند اشتباه تأثيرگذار دارد و نتيجه بازي را اشتباهاتش رقم مي­زند نه تنها هيچ گونه برخوردي صورت نمي‌گيرد بلكه حتي از اين تيم امتياز كم كرده و ميليون­ها طرفدار اين باشگاه را نااميد و سرخورده رها مي­كنند و اين در حالي است كه بازيكنان تيم پرسپوليس هيچ گونه حركت غيراخلاقي انجام نداده و كاپيتان آن جايزه حسن اخلاق مي­گيرد. كه به اين نوع تصميم‌گيري­ها مي­گويند يك بام و صد هوا.

اميدواريم ديگر شاهد چنين وقايع تلخي در ميادين نباشيم.