بدون شک تحریم‌های صاحبان زر و زور قفل محکمی بر اقتصاد ما بسته بود که با همه توانایی‌ها و ابتکارات خاص ایران و ایرانی رهایی از آنان بسیار دشوار شده بود. بسیاری از کشورهای به اصطلاح قدرتمند و غیروابسته صنعتی نیز به تبعیت از تحریم‌های بین‌المللی چاره‌ای جز پیروی از مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد نداشتند، جای شک و تردیدی نیست که لغو تحریم‌ها شرایط کنونی اقتصاد بسته و راکد کشور را تغییر می‌دهد. اینک چشم به آینده داشته اقداماتی که باید در سطح بین‌المللی و داخلی انجام گیرد، تا به هدف مورد نظر کشورمان برسیم را مرور می‌کنیم. پس از پیروزی انقلاب اسلامی تقریبا در نوعی انزوای سیاسی اقتصادی قرار گرفته‌ایم اما در این برهه و با تایید توافق ایران با 1+5 در مجلس‌های ایران و امریکا به یقین دروازه‌های کشورمان بر روی جهانیان گشوده شده و الحاق ایران به عنوان یک عضو کامل در سازمان‌های سیاسی و اقتصادی بین‌المللی محقق خواهد شد. از جمله این سازمان‌ها باید به سازمان تجارت جهانی اشاره کنیم که 30سال است امریکا با همه توان از عضویت کشورمان در این سازمان اقتصادی جهانی جلوگیری کرده است و تا زمانی که مسایل ایران با گروه 1+5 حل نشوند و کشورمان انتظارات جامعه بین‌المللی را در رعایت قواعد بین‌المللی برآورده نسازد امکان تحقق آن کم خواهد بود. بدیهی است در مورد مسایل اقتصاد داخلی هنوز روش روشن و مشخصی وجود ندارد، قوانین اقتصادی ایران قدیمی و نارسا هستند و هنوز خصوصی‌سازی به طور کامل تحقق نیافته است. بنابراین نباید انتظار داشت به سرعت سرمایه‌های سرمایه‌گذاری منطقه‌ای و جهانی جذب اقتصاد کشور شوند. از طرفی مبالغ هنگفتی از مطالبات ما در کشورهای بیگانه بلوکه شده به عبارت دیگر توده هنگفتی از منابع کشورمان از دسترس خارج شده و با از دست رفتن این منابع راه برای پیشرفت کشورمان دشوار گشته که امروز پس از ورود این منابع در پساتحریم می‌تواند موجبات رشد و رونق اقتصادی ما را فراهم آورد، در صورتی که برنامه‌ریزی مناسبی برای این جذب نداشته باشیم و به اصطلاح نتوانیم آن را مدیریت کنیم به یک شوک تبدیل شده که با عوارض زیادی همراه خواهد بود. نباید از نظر دور داشت که با تعبیر خوش‌بینانه 100میلیارد دلار از موجودی ما در بانک‌های خارجی بلوکه شده و اگر در حالت بدبینانه این مبلغ را 40میلیارد دلار بدانیم امید است که تا یکی دو ماه آینده 12میلیارد دلار آن به کشور وارد شود که همین مقدار هم نیاز به یک برنامه‌ریزی اصولی و مدون مدیریت شده دارد که به یک‌باره تزریق این مبلغ و ایجاد نقدینگی زیاد موجبات تورم شکننده و اقتصاد ضایع‌‌کن نشود، بدیهی است تمرکز و هدایت این مبلغ به صنایع تولیدی و هدفمندسازی سرمایه‌های خارجی جدید به همراه تقویت برنامه‌ریزی در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و در نهایت اعمال یک مدیریت منطقی می‌تواند تا اندازه زیادی به اقتصاد ضعیف کشور کمک کرده، رشد و شکوفایی کشورمان را موجب شود.