سال 93 همچون سنوات دیگر هنرمندان بزرگی را از ما گرفت. سینماگران، نقاشان، نویسندگان، شاعران و.... در این گزارش به بخشی از نویسندگان و شاعرانی اشاره می‌کنیم که سال 93، آخرین سال زندگی‌شان بوده است. در ایام نوروز سال 93 سه تن از ادیبان ما زندگی را بدرود گفتند. در پنجمین روز سال جاری این محمد ابراهیم باستانی پاریزی بود که خبر مرگش رسانه‌ای شد. باستانی پاریزی مورخ، نویسنده، موسیقی پژوه و استاد دانشگاه تهران بود. او در سال 1304 در پاریز از توابع استان کرمان به دنیا آمد. باستانی پاریزی دوره دکترای تاریخ را در دانشگاه تهران گذراند و با ارائه پایان‌نامه‌‌ای درباره "ابن اثیر" دانشنامه دکترای خود را دریافت کرد. او عضو افتخاری فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ‌ایران هم بود. او در هفتم فروردین‌ماه از مقابل دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران تشییع و در قطعه 250 بهشت‌ زهرا (س) به خاک سپرده شد. در همین ایام ساسان تبسمی، مترجم معاصر درگذشت. تبسمی ‌در سن 67 سالگی و به دلیل ایست قلبی درگذشت. ‌‌آندره مکین، پل الوار، ژان لویی فوریه، کریستین بوبن، ژرژ سیمنون، فرانسوا موریاک، روژه فورمن و آنتونیا فریزر از نویسندگانی هستند که تبسمی ‌به ترجمه آن‌ها نشست. نکته جالب اینکه یکی از نویسندگانی که تبسمی ‌ترجمه کرده بود پاتریک مودیانو، برنده نوبل سال 2014 است. شاید بسیاری از مخاطبان ادبیات داستانی بعد از دریافت جایزه نوبل توسط پاتریک مودیانو با نام ساسان تبسمی ‌آشنا شدند. ساسان تبسمی ‌هشت روز بعد از فوت باستانی پاریزی در 15فروردین‌ماه از مقابل خانه هنرمندان تشییع و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد. همچنین در ایام نوروز سال 93 نوشین گنجی، شاعر و نویسنده، از دنیا رفت. این غزلسرای نیشابوری در سوم فروردین‌ماه بعد از اینکه چند روزی را در حالت کما بود از دنیا رفت. اما چند ماه بعد در مرداد ماه سیمین بهبهانی درگذشت. سیمین بهبهانی در 28مردادماه در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی دارفانی را وداع گفت.‌ او که تیرماه سال جاری شمع 87سالگی‌اش را فوت کرد، تنها یک ماه بعد از آن درگذشت. بهبهانی‌ سال 1306 در تهران به دنیا آمد. او سال 1337 وارد دانشکده حقوق شد و سال 1348 به عضویت شورای شعر و موسیقی درآمد. بی‌شک بهبهانی یکی از بزرگترین و به نام‌ترین شاعران معاصر ایران است. بانوی شاعری که تنها تمرکزش را روی سرودن شعر نگذاشت، رمان و داستان کوتاه نوشت و در نقد ادبی نیز فعال بود. او در کنار فعالیت‌های ادبی همواره در عرصه اجتماعی نیز حضور جدی و مستمر داشت و با مرور کوتاه خاطرات او و تاریخ چند دهه اخیر ایران می‌توان همواره همراهی او را با مردم شاهد بود. بدون اغراق باید گفت ریشه‌های شعر سیمین بهبهانی را باید در زندگی اجتماعی ایرانیان جستجو کرد و او به خوبی توانست برهه‌های مختلفی از تاریخ و زندگی مردم ایران را در شعرش منعکس کند حتی در عاشقانه‌ترین غزل‌هایش. برای سیمین بهبهانی مهم‌ترین لقبی که از سوی دوستدارانش داده شده است، شاعر مردم بودن است و او به صراحت می‌گفت که بزرگترین جایزه و هدیه‌اش را از مردم سرزمین‌اش به واسطه مهربانی و توجه‌اش گرفت. "سه‌تار شکسته"، "جای پا"، "چلچراغ"، "مرمر"، "رستاخیز"، "خطی از سرعت و از آتش"، "دشت ارژن"، "درباره هنر و ادبیات"، "آن مرد، مرد همراهم"، "کاغذین ‌جامه"، "کولی و نامه و عشق"، "عاشق‌تر از همیشه بخوان"، "با قلب خود چه خریدم"، "یک دریچه آزادی" و "یکی مثلا این که" آثاری هستند که در شش دهه گذشته به قلم بهبهانی منتشر شده‌اند. چند گزینه شعر از او نیز منتشر شده است. ماه بعد در 26 شهریور ماه احمد بیگدلی که پیشتر از آن هم قلبش مورد عمل جراحی قرار گرفته بود، در پی سکته قلبی درگذشت.

احمد بیگدلی متولد 26 فروردین‌ماه سال 1324 در اهواز و ساکن نجف‌آباد اصفهان بود. کتاب‌های "شبی بیرون از خانه"، "من ویران شده‌ام"، "اندکی سایه"، "آنای باغ سیب"، "آوای نهنگ"، "زمانی برای پنهان شدن" و "مگر چراغی بسوزد" از جمله‌ آثار این نویسنده‌اند. او در سال 1385 برای کتاب "اندکی سایه"برنده بیست‌وچهارمین جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی‌ایران شد که باعث شهرتش شد. بیگدلی در مهرماه 1347 به استخدام آموزش و پرورش لاهیجان درآمد و داستان‌نویسی را از همین سال به طور جدی آغاز کرد. اولین داستانش را در مجله ادبی "فرودوسی" در همان سال به چاپ رساند. او از سال 1351 که به دزفول انتقال یافت، به تئاتر روی آورد و چندین نمایشنامه نوشت که در گروه تئاتر دزفول به صورت تله‌تئاتر در تلویزیون مرکز آبادان ضبط و از شبکه سراسری پخش شد. سال 1354 به اهواز منتقل شد و کار تئاتر را ادامه داد. اما ذوق و علاقه به داستان‌نویسی سبب شد که به کار نوشتن داستان بپردازد و در کنار آن به نوشتن نقد و مقاله در همین زمینه یا سینما نیز مشغول شد. در سال 1356 به دانشکده هنرهای دراماتیک راه یافت و در سال 1360 آن را رها کرد و به یزدانشهر در حاشیه نجف‌آباد مهاجرت کرد. احمد بیگدلی در سال 1376 از آموزش و پرورش نجف‌آباد بازنشسته شد. مدتی در دانشگاه پیام نور این شهر کار کرد و هم‌زمان با تدریس فیلم‌نامه‌نویسی در انجمن سینمای جوانان نجف‌آباد (به مدت 12 سال) در مراکز خصوصی اصفهان به تدریس پرداخت. او همچنین برای بیش از 40 فیلم مستند گفتار متن نوشته است. مجموعه داستان "آوای نهنگ" این نویسنده نیز برنده هفتمین جایزه کتاب فصل شد. دو ماه بعد این "ساسان سپنتا" بود که ما را تنها گذاشت. سپنتا، پژوهشگر فرهنگ و هنر و زبان‌شناس ، ادیب و فرزند عبدالحسین سپنتا، و از مورخین و محققین شاخص موسیقی معاصر و سنتی و روزنامه‌نگار پیش‌کسوت شامگاه سوم آبان‌ماه،‌ بر اثر عارضه سکته در سن 80 سالگی از دنیا رفت.

ساسان سپنتا، پژوهش‌گر، مؤلف و استاد دانشگاه بود. از او ده‌ها مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبان‌شناسی و موسیقی در نشریات متعدد و همچنین کتاب‌های "تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران"، "چشم‌انداز موسیقی ایران" و "آواشناسی فیزیکی زبان فارسی" منتشر شده و همچنین جلد سوم کتاب "سرگذشت موسیقی ایران" با تصحیح او چاپ شده است. آخرین در گذشته امسال در حوزه ادبیات مشفق کاشانی بود.د مشفق کاشانی در 28 دی ماه در انتهای سخنرانی خود در مراسمی‌بر اثر نارسایی قلبی دار فانی را وداع گفت.استاد مشفق کاشانی با حضور در انجمن شاعران ایران در مراسم تولد سهیل محمودی شرکت کرد. در این مراسم او در سخنانی به روایت خاطراتش از زمان کار در رادیو و همکاری با کسانی چون قیصر امین‌پور، سیدحسن حسینی، سلمان هراتی، سهیل محمودی و ساعد باقری پرداخت اما پس از آنکه آخرین رباعی خود را خواند از حال رفت. عباس کی‌منش ملقب به مشفق کاشانی در سال ۱۳۰۴در شهر کاشان‌زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر و تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه تهران به پایان برد. از او ده‌ها مجموعه شعر چون "سرود زندگی"، "سراب آفتاب"، "آذرخش"، "آینه خیال" ‌و... منتشر شده است.