شهاب الدین /یکی از ویژگی‌های با ارزشی که در متد راجرلاو وجود دارد هماهنگ شدن راهنما با وضعیت اولیه‌ی هنرجو از لحاظ تکنیکی است. بسیار اهمیت دارد که هنرجو بتواند تکنیکی را که با کمبودهای او مطابقت دارد کشف کند. آواهای صداسازی اصولا هر کدام منظور ویژه‌ای را دنبال می‌کنند و با اینکه هر کدام از این آواها تاثیرات متنوعی را در جهت رشد تکنیکی ما زمینه سازی می‌کنند ولی پوزیسیون و حالت بدنی هر هنرجو در مراحل اولیه‌ی آموزشی قادر نیست که هر تکنیکی را در خود بپذیرد و واکنش مثبت نشان دهد. به‌طور کلی کمبودهای تکنیکی ما بر دو محور حرکت می‌کنند که به شدت بر یکدیگر تاثیر گذار هستند."دمیدن و طراحی". هر هنر جویی واکنش به‌خصوصی را نسبت به این دو مولفه از خود بروز می‌دهد. ابزار راجر لاو بر اساس کنترل بازدم، آماده سازی گلو و یکی کردن صحبت و آواز بنا شده است. همان‌طور که می‌دانید ابزاری که راجرلاو در جهت رفع کمبودهای تکنیکی ما ارائه می‌دهد بسیار خلاصه و از این قرار هستند: (گاگ, گوگ)، (مام, موم)، (نا, ن, نی). همان‌طور که مشاهده می‌کنید مصوت‌های هر آوا متفاوت هستند به‌عنوان مثال هم (آ) و هم (او). زمانی‌که هنرجویی شروع به تمرین می‌کند باید بداند که به‌عنوان مثال اگر (گاگ) را استفاده می‌کند اول اینکه بداند به چه منظور است، دوم اینکه جنبه‌های منفی که می‌تواند این آوا در صورت یک اجرای نادرست به بار بیاورد چیست. هر هنرجویی از لحاظ بدنی منحصر به‌فرد عمل می‌کند ولی به‌طور کلی می‌توان هنرجویان را در میان دو وضعیت تقسیم بندی کرد: دسته‌ی اول کسانی‌که با آوای (آ) مشکل اخلاقی پیدا می‌کنند و باید آن‌ها را به سمت (او) سوق داد و افرادی که با آوای (او) خصومت شخصی دارند! و پیشنهاد می‌شود که حتما با (آ) ارتباط بر قرار کنند ولی حتما (آ) رادر وضعیت حنجره پایین یا همان دوست قدیمی مان یوگی به‌کار گیرند. حالا این حرف‌هایی که زدم به چه معناست؟ من الگوی ماژوری را به‌صورت آرپژ می‌زنم و از شما می‌خواهم آن را با (گاگ) آواخوانی کنید. گاگ دارای دو "گ" می‌باشد که "گ" دوم که بسیار اهمیت دارد موجب می‌شود تارهای صوتی در هر صدایی که تولید می‌کنید به سرعت به حالت اولیه برگردد کافی است با (گاگ) یک صدا تولید کنید زمانی‌که صدارا با "گا" آغاز می‌کنید حرف "گ" اول اجازه‌ی عبور هوارا نمی‌دهد و به نوعی مانند یک ترمز عمل می‌کند و از پرتاب شدن بازدم شما جلوگیری می‌کند. برای درک بهتر مثالی می‌زنم زمانی‌که با نتی بالا روبه‌رو می‌شوید اصولا محاسبه‌ی دقیقی برای مقدار انرژی یا بازدمی که باید برای تولید آن صدا به‌کار بگیرید، ندارید. (گاگ) به شما این مقدار بازدم مناسب یا انرژی را آموزش می‌دهد. ولی حالا این‌طور هم نیست که تا شما (گاگ) را به‌کار بگیرید همه چیز بر وفق مراد شود. بعضی از ما زمانی‌که با گاگ کار می‌کنیم گلوی‌مان کاملا بسته می‌شود، گردنمان را به آسمان می‌کشیم، شکم‌مان را منقبض می‌کنیم و گوشه‌ی لب‌ها را از دو طرف باز می‌کنیم؛ صدای‌مان تیز و شیپوری می‌شود وحنجره‌مان آن قدر بالا می‌رود که احساس خفگی می‌کنیم گویی انگار که به دار آویخته شده‌ایم. مسلما این تمرین برای آنها نوعی شکنجه محسوب می‌شود تا یک صداسازی جذاب برای رشد تکنیک آوازی‌شان. برای این دسته از هنرجویان می‌توان با یک چرخش از (گاگ) به سمت (گوگ) کلی از فشار گلو را کاهش و بدن را در وضعیت متعادل‌تری قرار داد. در اجرای مصوت (او) اگر لب‌ها را کمی به جلو متمایل کنید موجب گرد شدن صدا (لبخند داخلی) چرخیدن هوا در دهان و وارد شدن آن به نرم کام و از طرف دیگر موجب باز شدن گلو وتا حدودی پایین آمدن حنجره می‌شوید. حالا که وضعیت طراحی بدن شما در حالت مطلوبی قرار گرفت حرف "گ" در ابتدا و انتهای آوا می‌تواند مسئولیت خودش را همان‌طور که توضیح داده شد به زیبایی ایفا کند ولی در صورت پافشاری روی مصوت قبلی یا همان(گاگ) برای برخی از هنرجویان هرگز کاربردی که مد نظر این تمرین بوده است نمی‌تواند صورت بگیرد.حالا از بد روزگار هنرجویانی وجود دارند که نسبت به (گوگ) آلرژی دارند که در بحث بعدی توضیح خواهم داد.