حشمت مهاجرانی مرد با تجربه فوتبال ایران در گفت‌وگو با خبرآنلاین، می‌گوید اگر مسئولیتی در پرسپولیس داشت، هیچ گاه حاضر نمی‌شد در این شرایط دست به کادرفنی تیمش بزند چون با این کار فقط بهانه‌ای می‌تراشید برای مربی بعدی و شرایط هم هیچ فرقی نمی‌کرد. مهاجرانی که به تازگی از امارات برگشته است، این روزها دورادور فوتبال‌مان را پیگیری می‌کند. او که تاریخ شفاهی فوتبال ایران است، درباره سیر استخدام مربیان خارجی یا داخلی در فوتبال‌مان می‌گوید: «هرچه به عقب نگاه می‌کنم اصلا موافق این دسته‌بندی امروز مربی خارجی و داخلی و این دعوای اجنبی و غیراجنبی نیستم. خود من به یاد دارم مربیانی به کشورمان آمده‌اند که به مثل یک ایرانی برای فوتبال‌مان تلاش کردند و نام‌شان بخشی از تاریخ فوتبال‌مان شده است. از نتو و مایفسکی تا همین دوره اسکوچیچ و کارلوس کی‌روش، مربیان زیادی به فوتبال ما آمدند. هم با گزینه‌های خارجی در این سال‌ها به موفقیت رسیدیم و هم با مربیان ایرانی. مربی به اسم و ملیتش مربی نمی‌شود. به تلاش و دانش روزی که دارد دسته‌بندی می‌شود. ما مربی خوب و با دانش داریم و مربی بی‌کیفیت.» او سپس شروع به مرور خاطراتش می‌کند و می‌گوید: «بیایید به عقب برگردیم. هر بار اسم رایکوف، راجرز یا فرانک اوفارل می‌آید همه به احترام‌شان کلاه از سر برمی‌دارند. وقتی اسم والیبال باشد همه با افتخار از زحمات خولیو ولاسکو حرف می‌زنیم و اصلا این حس را نداریم که او خارجی بوده یا ایرانی. او زحمت کشیده و برای‌مان ماندگار شده است. ایویچ، کرانچار یا همین برانکو و کارلوس کی‌روش هم نام‌هایشان در فوتبال‌مان مانده است. این‌ها خوش‌نامند چون تلاش کردند و نتیجه گرفتند. همین شرایط را برای مربیان داخلی‌مان هم داریم. این همه مربی که نام‌شان برای‌مان خاطرات شیرین به همراه دارد. پس نباید این دعوای بی‌دلیل مربی داخلی و خارجی را داغ کنیم یا به آن دامن بزنیم.» اما این مقدمه تحلیل مربیان خارجی و داخلی بهانه‌ای بود تا با او درباره شرایط پرسپولیس حرف بزنیم. درباره مقایسه افشین قطبی و برانکو ایوانکوویچ. حشمت‌خان این دو را این‌گونه تحلیل می‌کند: «ببین همین که اسم هر دوی این مربی‌ها هنوز مطرح است یعنی آنها هم موفقیت داشته‌اند. البته از یاد نبریم پرسپولیس در بدترین شرایط ممکن است. اگر یکی مثل برانکو یا افشین قطبی در این شرایط می‌خواهند به پرسپولیس بیایند قبل از هر چیز یک دلیل دارد؛ آنها پیشنهاد دیگری نداشتند. قطبی از زمان جدایی از لیگ ژاپن و برانکو هم از زمان خروج از امارات پیشنهاد چشمگیری نداشتند و خانه‌نشین بودند. این دوره نسبتا طولانی بی‌تیمی ‌نقش موثر در پذیرش شرایط پرسپولیس بحران‌زده دارد. اگرچه هر دوی این مربیان رزومه موفقی در تاریخ فوتبال‌مان دارند اما بدون شک بی‌کاری دلیل‌شان برای اعلام آمادگی برای حضور در پرسپولیس است.» اما چه تفاوت آشکاری بین قطبی و برانکو وجود دارد؟ مهاجرانی که پیشترها درباره قطبی گفته بود او استاد رویابازی است و با رویاهایش هواداران را مسخ می‌کند آیا هنوز هم همین نظر را دارد؟ او می‌گوید: «من این حرف‌ها را 4سال پیش زدم. این قدر دور نبوده که بگویید عمری از من گذشته و نظرم عوض شده است. هنوز هم می‌گویم او با کلامش مخاطب را جذب می‌کند. افشین خوش‌تیپ است. خوب حرف می‌زند و خوب تهییج می‌کند. البته هوادار هم وقتی می‌خواهد آخرین قهرمانی‌اش را به یاد بیاورد به ناچار یاد افشین قطبی می‌افتد پس این دلیل اقبال از اوست. شاید نمونه موفق‌تر افشین قطبی، کارلوس کی‌روش است. او هم خیلی خوب مردم را با خود همراه می‌کند. این یک برگ برنده است که افکار عمومی ‌باورت داشته باشند. از سوی دیگر برانکو خیلی اهل حرف زدن نیست. او مربی آرامی‌ است. خیلی نمی‌تواند طرفداران را تهییج کند اما در کارش وارد بوده و توانسته سه نتیجه مهم در فوتبال ملی‌مان بگیرد. یک بار تیمش را قهرمان آسیا کرده است، یک‌بار در جام ملت‌ها خوش درخشیده و تیمش را هم به جام‌جهانی برده است. او یک نسل برای فوتبال ایران ساخته و به همین دلیل خوش‌نام است. پس می‌بینیم هر دوی این مربیان پیش‌شرط‌های لازم برای استخدام را دارند.» او اگرچه ‌این دو را مربیانی موفق لقب می‌دهد که بی تیم مانده‌اند اما خیلی موافق استخدام‌شان برای پرسپولیس نیست و می‌گوید: «نمی‌خواهم توانایی‌های این دو مربی را نفی کنم. ولی دست زدن به حمید درخشان تکرار یک سناریوی اشتباه است. او خودش هم تیمی‌ را تحویل گرفت که می‌شد مطمئن بود توان اداره‌اش را ندارد. ولی به هر دلیل در این مدت کلی فحش خورده، سختی کشیده و شرایط را به جایی رسانده که شاید کمی‌ با راه و چاه ‌این تیم آشنا شده است. دست زدن به درخشان برای چند بازی باقی مانده فقط شرایط را برای پرسپولیس بدتر از قبل می‌کند. یک پولی به هدر می‌رود و شرایط هم عوض بشو نیست.»