به بهانه یازدهمین کنگره بین‌المللی صرع که از تاریخ هشتم تا دهم بهمن ماه جاری در مرکز همایش‌های رازی تهران برگزار می‌شود سرمقاله امروز را به مصروعین دنیا و به ویژه مصروعین عزیر کشورمان تقدیم می‌کنیم که حدود 700هزار نفر هستند. در این کنگره که با دریافت ‌180مقاله علمی از کشورهای جهان و سخنرانانی از آمریکا، کانادا، اروپا و کشورهای آسیایی و متخصصین مغز و اعصاب ایران آغاز به کار می‌کند، امیدواریم به دستاوردهای ذی‌قیمتی در این باره دست پیدا کنیم تا این جمعیت مصروع ایرانی که 85درصد (هشتادوپنج درصد) جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند با آینده‌ای روشن‌تر به زندگی ادامه دهند. امروزه با تعداد زیادی از نمونه‌های بیماری‌های صعب‌العلاج همچون ام‌اس و صرع روبه‌رو هستیم که به سختی روزگار می‌گذرانند و نیاز به توجه ویژه‌ای دارند که غفلت از آنان عواقب ناگواری را به بار می‌آورد. در کشور ما به نظر می‌رسد به صرع کمتر از سایر بیماری‌ها توجه می‌شود در حالی که ارزش بیشتری دارد که حداقل به این دسته از مردم عزیز ما سرویس‌هایی که لازم است به آنها در حداقل زمان و بدون دردسر و دغدغه داده شود. با در نظر گرفتن آمار ‌700هزار نفری بیماران مبتلا به صرع در کشور مشخص است که در مقایسه با سایر بیماری‌ها همچون ام‌اس که ‌36هزار نفر در کشور درگیر آن هستند، این آمار بالای صرع حکایت از ‌20برابر بودن این بیماری نسبت به ام‌اس دارد. این بیماری که ارتباط مستقیم با مغز دارد معضل بزرگ متخصصان مغز و اعصاب کشور است. بهتر است که در مورد مصروعین لقب بیمار را ندهیم زیرا صرع حکایت از یک تشنج درازمدت‌تر مغزی است که اگر آن را با قطع و وصل برق مقایسه کنیم در این قبیل از بیماران در یک فرایند زمانی مشخص و گاه غیرمشخصی برای مدتی محدود ارتباط رشته‌های مغز مختل می‌شود و سپس به حالت عادی برمی‌گردد. لذا توجه و مراقبت ویژه و جدی از نکات اصلی برخورد با این بیماری است. در بعد اجتماعی نیز لزوم مراقبت، دقیق‌تر و بیشتر از مراقبت فردی است، چه بسا اگر فرد مبتلا به صرع در حین رانندگی دچار تشنج شود عواقب اجتماعی آن بسیار زیان‌آورتر از عواقب فردی است. با پیشرفت علم پزشکی در دهه اخیر بیش از دو سوم از این جمعیت ‌700هزار نفری با دارو و درمان در کنترل کامل هستند که مصرف به موقع دارو بیمار را در برابر تشنج مصون نگاه می‌دارد و یک سوم مابقی نیز انشاءاله با یافته‌های جدید پزشکی می‌توانند با دانستن دقیق زمان‌های تشنج در برابر بیماری و مخاطرات آن مصون بمانند. علمای پزشکی را اعتقاد بر این است که افراد مبتلا به صرع در وهله اول باید خودمراقبتی کنند و نباید گرسنگی و بی‌خوابی بکشند و نکته مهم‌‌تر مصرف به موقع و درست دارو است که البته باید نوع دارو هر چند مدت عوض شود تا اثر آن در خون از بین نرود.