بدون شک پس از انتخابات ریاست‌جمهوری انتخابات نمایندگان مجلس شورای اسلامی مهم‌ترین گزینش مردمی است که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و نتایج آن مورد تفسیر و تعبیر اکثریت جامعه داخلی و خارجی و بسیاری از کشورهای دوست و غیردوست می‌باشد، چرا که در صحنه داخلی همکاری و همدلی مجلس و رئیس قوه مجریه بستگی مستقیم به افرادی دارد که به خانه ملت راه یافته باشند و در برون‌مرزها به تصمیمات و مصوبات مهمی که از درون قوه قانون‌گذاری به سمع و نظر می‌رسد بستگی فراوانی خواهد داشت. مجلس شورای اسلامی در تحولات اساسی ایران نقش بسیار بارزی داشته و لذا انتخابات آن از رویدادهای مهم و سرنوشت‌ساز خواهد بود. به نظر می‌رسد تلاش جریان‌های سیاسی برای فتح سنگر مجلس از بدو کار دولت یازدهم شروع شد، هر چند تا اسفندماه 94 و انتخابات قریب 8ماه باقی است، اما از هم‌اکنون جناح‌بندی‌ها آغاز شده و فعالیت‌ها و رایزنی‌های پنهان و آشکار شروع شده است. به نظر می‌رسد در انتخابات مجلس دهم باید ناظر رقابت بین سه طیف اصول‌گرا، اعتدالیون و اصلاح‌طلب‌ها برای کسب کرسی‌های بیشتر بهارستان و از طرفی رقابت عمده شخصیت‌های سیاسی کشور با تفکرات متفاوت برای اشغال صندلی ریاست قوه مقننه باشیم. اصولگرایان در مجلس نهم دارای اکثریت هستند که سعی دارند بتوانند همچنان یکه‌تاز میدان مجلس باشند و حاصل این اکثریت که از سه طیف جمعیت ایثارگران، جبهه پایداری و اصولگرایان تشکیل شده با وحدت رویه توانسته بودند از حامیان دولت نهم و دهم باشند و به هنگام ریاست احمدی‌نژاد از حامیان برنامه‌های ایشان بودند و لذا ارتباط بین مجلس و دولت تقریبا حسنه بوده که پس از پیروزی دولت روحانی با شعار تدبیر و امید رفته رفته که روابط حسنه موجود جای خود را به ستیز داده تا جایی که بسیاری از وزرای روحانی در معرض استیضاح و سوالات پی در پی نمایندگان قرار داشته و دارند و می‌توان گفت بیشتر وقت وزرای دولت جهت پاسخگویی به سوالات و تذکرات پی در پی نمایندگان صرف شد و معمولا وزرا در تردد دائم بین بهارستان و پاستور بودند که نتیجه و حاصل این نوع ارتباط نمی‌تواند مثبت باشد. گروه دوم را اصلاح‌طلبان تشکیل می‌دهند که در ظاهر پررنگ‌تر از دو گروه دیگر فعالیت را آغاز کرده‌اند، از جمله محمدرضا عارف برای خود و اصلاح‌طلبان اهداف بلندی را پیش چشم خود می‌بینند، این گروه که در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری عملاً و علناً از روحانی طرفداری کردند پس از مدتی از انزوا بیرون آمدند و خودی نشان دادند، گروه سوم را باید متعلق به اعتدالیون دانست که روحانی همیشه گفته است او متعلق به یک گروه نیست و به همه مردم و گروه‌ها وابستگی دارد. گروه معتدل به نظر نمی‌رسد که به تنهایی قادر به اشغال کرسی‌های مجلس باشد این گروه از روحانی و برنامه‌های او جانب‌داری کرده و شاید با جبهه میانه‌رو کشور در فکر ایجاد ارتباط نزدیک‌تر بین مجلس و دولت باشند و تنش موجود را برای کشور صلاح ندانسته و آن را باعث لطمه به برنامه‌های ریاست‌جمهوری می‌دانند. در نهایت تلاش دولت برای در اختیار گرفتن بیشتر کرسی‌های مجلس خواهد بود تا برای مصوبات آینده پیش روی خود دغدغه خاطر نداشته و مشکلات استیضاح، تذکر و کارت‌های زرد را در دو سال بعدی دولت 4ساله‌اش نداشته باشد‌؟ در پایان آرزو می‌کنم افرادی به مجلس راه یابند که به دور از حب و بغض در راه اعتلای ایران اسلامی همت مضاعف داشته باشند.