یادش بخیر، تهران بزرگ، تهران زیبا، تهران پایتخت و این کلماتی است که همواره از زبان نسل دهه‌60 و پایین شنیده می‌شود و در مقابل آن جماعتی بسیار که از جملاتی چون قفس ماشین‌ها، گاراژ ماشین‌ها، پارکینگ ماشین و نظایر آن فراوان استفاده کرده و می‌کنند. امروز از تهران زیبا با آن همه عظمت شهری به وجود آمده بسیار پرتراکم که حدود ‌4میلیون وسیله نقلیه آن را به اشغال درآورده‌اند و همچنان بر تعداد این وسایل نقلیه افزوده می‌شود و به تبع آن بر میزان جمعیت و این هشداری است جدی که اگر مسئولین فکری برای آن نکنند به زودی یک معضل بزرگ این شهر را فرا خواهد گرفت. بدیهی است که می‌توان با مطالعه، پژوهش و تحقیقات گسترده کارشناسی شده تا دیر نشده جبران مافات را کرده و از انفجار این شهر جلوگیری کرد. پاره‌ای از اوقات به خصوص شرکت‌های تولید خودرو انقلاب صنعتی را که از اواخر قرن بیستم در جهان صورت گرفته و تکنولوژی مدرن را عامل مشکلات ترافیکی دانسته، تولید هر چه بیشتر خودرو را ضروری و اجتناب‌ناپذیر می‌دانند. در بحث امروز ما ضرورت یا عدم ضرورت تولید را مدنظر نداریم و به مسایل اقتصادی مرتبط با تولید هیچ اشاره‌ای نمی‌کنیم. بحث پیرامون عوارض این همه تولید خودرو و به‌کارگیری روزانه ‌1000خودرو در تهران است که با هیچ برنامه و سازماندهی همخوانی ندارد، این که فقط میزان تولید را بالا برده و روانه بازار کنیم که کسب درآمد شده باشد، نمی‌تواند عامل توسعه شود وقتی نتوان هوای سالم را استنشاق کرد، دچار تنگی نفس شد، چگونه انسان می‌تواند درست فکر کند و تصمیم بگیرد؟ وقتی تراکم جمعیت و وفور خودرو در تهران از این شهر، قفسی ساخته است، آیا ساکنان آن دچار عوارض جسمی و روحی نمی‌شوند؟ آسیب‌شناسی اجتماعی به عمل آمده در مورد تهران میزان استرس و عصبانیت و مشکلات ریوی، ساکنان آن را از میانگین سایر شهرهای ایران بیشتر کرده که حتی می‌توان در رفتار و حالات و مکالمات روزمره نیز دید. شاید در هیچ یک از شهرهای ایران بزرگ بگومگوهای بعد از تصادف وسایل نقلیه بین رانندگان ‌2وسیله تا حدی که در تهران وجود دارد را نتوان دید. لازم به یادآوری است که میزان تولید و در نتیجه ورود خودروهای جدید به تهران در سال 93 نسبت به مدت مشابه سال 92 یک رشد 50درصدی داشته که یک رشد غیرمعقول و نامتوازن بوده است. کاش کارشناسان متعدد محیط‌زیست و ترافیک و مشاغل مربوط به این حوزه در این باره بیکار ننشسته و راجع به آینده تهران هشدارهای جدی بدهند. اگر به آمار تولید خودرو داخلی در سال ‌93 دقت کنیم میزان تولید یک میلیون و یکصد و اندی دستگاه بوده است که به یقین یک سوم آن در تهران شماره‌گذاری شده که به سادگی می‌شد با عدم شماره‌گذاری در تهران از میزان آن تا حد زیادی کاسته می‌شد یا حتی با زوج و فرد کردن تمام خودروها در تهران از این تراکم و به اصطلاح قفس به میزان زیادی کم کرد. امیدواریم شهرداری تهران با ایجاد پارکینگ‌های طبقاتی در سطح تهران تا حد زیادی به رفع این معضل کمک می‌کرد که این خواسته‌ای منطقی است.