یادش بخیر سال‌های بسیار دور را که دختران و پسران دم‌بخت با سادگی پای سفره‌های عقد می‌نشستند و یک خانواده را تشکیل می‌دادند، نه از مهریه‌های میلیاردی خبری بود و نه ظواهر دست‌وپاگیر فعلی. توقع خانواده‌ها محدود بود، ازدواج را سنت نیکو و امر خیر می‌دانستند، دختران با لباس عروس به خانه شوهر می‌رفتند و تا هنگام مرگ مسایلی چون طلاق، جدایی و متارکه وجود نداشت، ارتباط خانواده‌های دختر و پسر حسنه و صمیمانه بود و اما امروزه مسأله ازدواج به معضلی بزرگ پیش روی جوانان ما تبدیل شده و دیگر خبری از عرف و سنت و کانون گرم نیست. مهریه‌های بالا، عدم تمکن مالی، نبود مسکن، نداشتن ماشین و هزاران اما و اگرهای زندگی امروزه باعث شده که در حال حاضر کشور ما 11میلیون مجرد داشته باشد و این رقمی است قابل تعمق که مسئولین باید بیشتر به آن بیندیشند. آسیب‌های تجرد رفته‌رفته حریم خانواده‌ها را در مضان مخاطرات بسیار قرار داده و امنیت فرزندان کشور را هر چه بیشتر آسیب‌پذیر ساخته است. اگر بپذیریم که ظواهر زندگی امروزه از عوامل اصلی تجرد در کشور شده است، خانواده‌ها و بزرگان در زدودن این تفکر یا تقلیل چنین افکاری همت کافی به خرج نداده‌ و از زیربار مسئولیت شانه خالی کرده‌اند. اگر به آمار منتشره توسط مدیرکل آمار جمعیت ثبت احوال کشور نظری بیندازیم آنجایی که دلالت وجود بر یک‌ میلیون و سیصدهزار جوان بالای سن متعارف که هرگز ازدواج نکرده‌اند زنگ خطر را به صدا درآمده می‌بینیم، در حالی که این میزان جوان مجرد داریم افزایش ازدواج بالای سن متعارف در سال 93 که در مقایسه با مدت مشابه سال ‌92 به میزان 4/10رسیده است، بهترین دلیل موجه به ظواهر دست‌وپاگیر است، چه ازدواج در سنین بالا نیاز به هزینه‌های مالی زیاد نخواهد داشت. به عقیده مسئولین و کارشناسان امور جوانان بهترین سن متعارف ازدواج برای مردان سنین ‌20 تا 34 می‌باشد و برای زنان نیز سنین 15 تا 29 بهترین سن ازدواج به شمار می‌رود، گو این که تعداد افراد هرگز ازدواج نکرده رقم 11میلیون نفر است که عددی است غیرمعقول. از این ‌11میلیون نفر 5میلیون و پانصدهزار نفر مرد و 5میلیون و ششصد هزار نفر زن می‌باشد که عددی است نامعقول. بر اساس همین آمار در سال 1393 جمع موارد ثبت شده ازدواج 724345 نفر می‌باشد که اگر به مشکلات معیشتی و درآمد این افراد توجه کنم بیش از 90درصد آنان برای ازدواج ناچار شده‌اند از بانک‌ها یا افراد خصوصی وام‌های با بهره بالا دریافت نمایند که به علت عدم توان مالی نمی‌توانند در موعد سررسید اقساط دیون خود را بپردازند و پس از مدتی به واسطه همین مشکلات و فشارهای زندگی ناچار به جدایی شده‌اند.