ورود بی‌رویه قاچاق، خروج بی‌شمار ارز، پایین‌ترین سود تولید، اعطای سود بالای بانکی به سپرده‌گذاران، ریسک سرمایه‌گذاری در ایران و بالاخره تحریم از عواملی بوده است که بازار ایران را محل تاخت‌وتاز چین و کالاهای بی‌کیفیت آن کرده است. از طرفی هزینه بالای مواد اولیه که بیشتر وارداتی است برای تولید موجب شد که تولیدات داخلی با هزینه بالایی آماده حضور در بازار باشد که چون اجناس وارداتی بسیار ارزان‌تر از نوع ایرانی است مردم را وادار به خرید اجناس چینی کرده که در نتیجه رکود و تعطیلی تولیدات داخلی را رقم می‌زند. در طی ‌10سال گذشته نسبت سرمایه‌گذاری به تولید ناخالص ملی بسیار ناچیز بوده و هیچ‌گاه به بیش از 15درصد نرسیده است که به وضعیت عوامل مختلفی که در بالا به آن اشاره شد و به عدم رغبت سرمایه‌گذاران خارجی به حضور در ایران با پایین بودن سود حاصله از تولید و به کار کردن پایین‌تر از ظرفیت توسط کارخانجات و واردات قاچاق و فضای نامساعد کسب‌وکار مربوط می‌شود. در دولت قبل پس از مصرف ‌700میلیارد دلار تعداد شاغلین در کشور ‌20میلیون نفر عنوان شده است که این به معنی هدر رفتن این همه میزان پول و موجب اشتغال جوانان چینی شده است نه جوانان ایرانی. اگر بپذیریم که تحریم‌های اعمال شده علیه کشور از دلایل اصلی قرار گرفتن بازار ایران در اختیار کشورهایی همچون چین بوده است، این اعمال تحریم و محدودیت در مبادلات ارزی باعث شده نتوانیم واردات خود را از طریق کشورهایی انجام دهیم که تراز تجاری بهتری با آنها داریم و محصولات باکیفیت و ارزان تهیه کنیم؛ به ناچار مجبور شده‌ایم رو به بازار کشورهایی چون چین و ترکیه آورده و به آن بسنده کنیم. باز اگر به یاد بیاوریم که همین کشور چین و در کنار آن روسیه به همه قطعنامه‌های ناسزا و ارائه کشوری غربی رأی داده و از حق وتوی خود استفاده نکرده‌اند باز هم درمی‌یابیم که چه سرمایه عظیمی را به پای این نادوستان نثار کرده‌ایم، که این ضعف عمده را باید به پای ضعف دولت‌های نهم و دهم در دیپلماسی و مناسبات بین‌المللی مربوط دانست که لطمه شدید اقتصادی به کشور وارد کرده است. اتکای دولت نهم و دهم به اقتصاد تک‌محصولی نفت و درآمدهای عظیم آن و خرج و دخل فراوان و هزینه‌های بی‌رویه و هدر دادن این همه درآمد تیشه بر ریشه این کشور زده است. اکنون اگر مشکلات پیش‌رو در صحنه جهانی و حرص و طمع و خودمحوری ابرقدرت‌ها پایان گرفته و نظم نوین جهانی و عدالت‌محوری جای خودمحوری را بگیرد و کشورهای کوچک و بزرگ در کنار هم صاحب دنیایی شوند که فقیر و غنی و دانا و نادان حق حیات داشته باشند، باید آرزو کنیم که کشور عزیزمان پس از رفع تحریم‌ها با سرعت بیشتری مسیر توسعه را سپری کند و محیط ایران اسلامی ما جای دلالان از خدا بی‌خبر نباشد و خردمندان با دین و ایمان جای بی‌خردان و نادانان را بگیرند، تا در آینده‌ای نزدیک شاهد شکوفایی کشورمان در همه صحنه‌های بین‌المللی باشیم.