تخت جمشید برنده نظرسنجی سایت موسسه Tripadvisor در سال 2014 شد. Tripadvisor از بزرگترین موسسه‌های گردشگری جهان است که در 42 کشور فعالیت دارد. این موسسه هر سال پس از نظرسنجی از گردشگران در سراسر جهان، گواهینامه جشن مهمان نوازی را به یکی از بناهای تاریخی اعطا می‌کند. «مسعود رضایی منفرد» مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در این رابطه گفت: براساس نظرسنجی این موسسه بین‌المللی گردشگری از گردشگران خارجی، مجموعه تخت جمشید بیشترین رای و گواهینامه برتری سال 2014 را به خود اختصاص داده است.Tripadvisor  از بزرگترین موسسه‌های گردشگری جهان است که در 42 کشور فعالیت دارد. پارسه یا پرسپولیس نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود 200 سال آباد بوده است. در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشکش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشکش می‌کردند. در سال 518 پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز گردید. بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم با گسترش این مجموعه به گسترش آن افزودند. بسیاری از آگاهی‌های موجود که در مورد پیشینه هخامنشیان و فرهنگ آنها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌ها و فلزنوشته‌هایی است که در این کاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌ها آن حکاکی شده‌است. سامنر برآورد کرده است که دشت تخت جمشید که شامل 39قرارگاه مسکونی بوده، در دوره هخامنشیان 43٬600 نفر جمعیت داشته است. باور تاریخدانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در 330 پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید و احتمالاً بخش عظیمی ‌از کتاب‌ها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با اینکار نابود نمود. با این‌حال بقایای این مکان هنوز هم برپا است و باستان شناسان از بقایای آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌کنند. این مکان از سال 1979 با شماره 114، یکی از آثار ثبت شده ایران در میراث جهانی یونسکو است. گفتنی است میراث جهانی یونسکو (به انگلیسی به مجموعه مکان‌های فرهنگی و یا طبیعی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه و یا شهر گفته می‌شود که به‌صورت فهرستی توسط کمیته میراث جهانی یونسکو همه ساله برگزیده شده‌اند. سایت‌هایی که در این فهرست قرار می‌گیرند بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی‏ متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، محسوب می‌شوند و دولت‌ها موظف به حفظ و نگهداری این آثار هستند. بر پایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی‌ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.