بسیاری از مردم عزیز ما و به خصوص اولیاء خانواده یکی از مهم‌ترین آرزوهایشان پزشک شدن فرزندانشان است. برای خانواده‌ها فرقی ندارد پزشک باشد یا دندانپزشک، داروساز باشد یا هر پزشک دیگری. این فرهنگ در کشور ما که هر تحصیل‌کرده‌ای مهندس باشد یا پزشک تقریبا اپیدمی شده و پاره‌ای از اوقات وسیله‌ای برای تفاخر است، پنداری تحصیل عالیه در همین دو گروه مهندسی و پزشکی خلاصه شده است. خوب یا بد سال‌هاست کنکور قبول شدن و راه‌یابی به رشته دلخواه جزئی از آمال و آرزوها شده است. در گروه پزشکی زحمت‌کشان دیگری چون پرستاران، ماماها، رادیولوژیست‌ها، آزمایشگاه‌ها، فیزیوتراپیست‌ها و تزریقاتی‌ها نیز به حرفه مقدس پزشکی مشغول هستند که در این میان حرفه پرستاری شاید مشکل‌ترین بخش از کار در گروه پزشکی باشد؛ پرستاران به عنوان همیشه بیدارانی هستند که تلاش توأم با عشق آنان برای کاهش آلام بیماران از وظایف ستودنی و قابل تقدیس پرستاری است. پرستاران کشور الگوی عشق و پرستش خود را در عمل، حضرت زینب‌کبری(س) قرار داده‌اند و اگر بشود در چند جمله یا کلمه‌ی زیبا مقام پرستار یا روز او را گرامی بداریم باید بگوییم اینان از خودگذشتگان هستند که زیستن در کرانه‌های درد و رنج، بیداری برای نگاه داشتن حیات بیمار، رفت‌وآمد مدام در نقطه آغاز و پایان و تولد و مرگ و ده‌ها خصیصه دیگر آنان را در شمار فرشتگان روی زمین قرار داده است که تلاش می‌کنند مونس و همدم ناله‌های کوتاه و حزن‌آور تا فریادهایی دلخراش باشند. اما چه افسوس اینان که نگهبانان سلامت جامعه به شمار می‌روند خود در سخت‌ترین شرایط زندگی روزگار می‌گذرانند. درست است که اینان رهروان زینب‌کبری(س) هستند و صبر و تحمل را از بزرگ نگهبان قافله کربلا الگو و نشان دارند، باید قدر و ارزش آن همه از خودگذشتگی این طبقه را پاس داشت. بارها از بیان پزشکان روایت شده است نجات جان بیماران بیش از پنجاه درصد آن مرهون حفظ، مراقبت و تسلی روحی بیمار توسط پرستاران است اما وقتی به مقوله امنیت شغلی و رفاه اجتماعی این طبقه توجه کنیم، در‌می‌یابیم که از اقشار آسیب‌پذیر جامعه بوده و دریافتی آنان تا به حدی است که اکثریت قریب به اتفاق آنان از نظر معیشتی در درد و رنج به سر می‌برند اما این قدر وجدان کاری آنان بالاست که این همه مضیقه آنان را از وظایف خطیر خود باز نمی‌دارد. باید آرزو کنیم که حرفه سخت پرستاری مورد توجه بیشتر قرار گرفته و تقدیر و تشکر از آنان به یک روز از هر سال خلاصه نگردد. چنین به نظر می‌رسد که در کشورهای اروپایی که پرستاران خود را از رهروان نخستین پرستار جهان یعنی «فلورانس نایتینگل» یا بانوی چراغ به دست می‌دانند از رفاه بیشتری برخوردار باشند و فاصله عمیق موجود بین پزشکان و پرستاران از نظر دریافت حقوق وجود نداشته باشد. در پایان امید است با تأکیداتی که مقام معظم رهبری و شخص دکتر هاشمی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیرامون مساعدت به این طبقه مبذول داشته‌اند به زودی شاهد پیشرفت بیشتر در همه زمینه‌ها برای پرستاران کشورمان باشیم.