این که هنوز در کشور ما بورس و واگذاری سهام شکل و روال حقیقی نگرفته و از این نظر با دنیا فاصله داریم، حقیقتی است تلخ که خوب یا بد باید آن را پذیرفت و امیدوار بود که بالاخره روزی، این روند بهبود یابد و سیستم هماهنگی برای کل کشور در زمینه خرید و فروش سهام ایجاد شود. از جمله این روال نادرست واگذاری سهام دو باشگاه مردمی پرسپولیس و استقلال است که بیش از چهار سال است زمزمه واگذاری سهام آن به بخش خصوصی در اذهان عمومی جا خوش کرده است، ولی همچنان سردرگم و پا در هوا هستند. وزارت ورزش و سازمان تربیت‌بدنی با عملکرد ضعیف خود این دو باشگاه را در منگنه قرار داده و هر روز و هر ساعت برای واگذاری یا فروش سهام آن برنامه‌ریزی می‌کند اما هرگز این مساله از قوه به فعل درنیامده است. در سه ماهه اخیر و از طریق رسانه‌ها و توسط دکتر خادم معاونت وزارت ورزش، زمان اعلام واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی اعلام شد، اما متأسفانه این واگذاری و شرایط بسیار سنگین آن باعث شده که حتی یک خواهان نیز پای به پیش نگذارد و در مناقصه شرکت ننماید؛ یعنی که روز از نو و روزی از نو. اینک ما مانده‌ایم و هزاران سوال که به چه علت مسئولین ورزش رقم حدود ‌300میلیاردی را به عنوان کف برای داوطلبان خرید اعلام کرده‌اند؟ آیا اینان نمی‌دانند باشگاهی چون پرسپولیس با رقمی شاید حدود ‌100میلیارد تومان بدهی با یک تشکیلات غیرمنسجم نشأت گرفته از اعمال سیستم نامطلوب ورزش برای آن و تغییرات مکرر مدیریتی (13تغییر در 12سال) و تعویض پی در پی کادرفنی و مربیان آن (13نفر در 6سال) چه بلایی بر سر این باشگاه پرطرفدار آسیایی آورده است و استقلال هم با وضعیتی مشابه پرسپولیس با انبوهی از بدهکاری، چه عقل سلیمی می‌پذیرد که سیصد میلیارد تومان بدهد و آبروی خود را برای این باشگاه‌ها به گرو بگذارد و در آینده چون مدیران فعلی سر از زندان درنیاورد؟! همین سوالات را باید از سازمان خصوصی‌سازی کرد که ضوابط این سازمان برای اعلام یک رقم نجومی برای این باشگاه‌ها چیست؟ متأسفانه عدم واگذاری این دو باشگاه کار شایعه و شایعه‌سازان را سکه کرده است به نحوی که شایعاتی پیرامون انحلال این دو باشگاه به اذهان متبادر شده و دل بسیاری از مشتاقان را به درد آورده است. از طرفی این واقعیت است که سرمایه‌گذار، همیشه باید به منافع خودش فکر کند و اصالتاً چنین نگرشی است که اقتصاد را تشکیل می‌دهد و اگر سرمایه‌گذاران بتوانند در امور خود در یک کشور سود ببرند اصطلاحاً می‌گویند آن کشور اقتصاد خوبی دارد و در غیر این صورت آن اقتصاد ورشکسته است. به نظر می‌رسد باید بپذیریم که فوتبال هم خارج از دایره خصوصی‌سازی نیست و اگر سودآور نباشد با شکست مواجه می‌شود، بنابراین ما می‌توانیم با الگوبرداری از نظام و کشورهایی همچون ترکیه که در زمینه واگذاری بسیار موفق بوده‌اند هر چه زودتر بر این معضل فایق آمده و با تدبیر مناسب به ثبات این دو باشگاه کمک و مساعدت نماییم.