گروه جامعه /باران‌های مختصر و نباریدن برف این روزها بد جوری روی اعصاب تهرانی‌ها راه می‌رود. این وضعیت جوی که موجب افزایش آلاینده‌ها هم می‌شود پیش از همه موجبات نگرانی برای شش ماهه ابتدای سال آینده را فراهم می‌آورد. بنا بر گزارش‌ها حجم بارش‌های کشور از ابتدای سال آبی جاری (مهرماه 93) تا پایان هفته گذشته به 87میلی متر رسید که این میزان بارش درمقایسه با میزان بارش‌های مدت مشابه سال آبی گذشته 27درصد و در مقایسه با متوسط درازمدت 26درصد کاهش یافته است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت نیرو (پاون)، میزان بارش‌ها در دوره مشابه سال آبی گذشته 119میلی متر و دوره درازمدت 43 ساله در همین زمان 117میلی متر ثبت شده است. بیشترین افزایش بارندگی تا پایان هفته گذشته درمقایسه با دوره درازمدت در ایستگاه ترکرود رامسر در استان مازندران با 145درصد افزایش بوده و ایستگاه طاشکوئیه در استان هرمزگان با 91درصد کاهش کمترین میزان بارندگی درمقایسه با دوره درازمدت را داشته است.

بی اثر بودن بارندگی‌های مقطعی

هرچند بارندگی از عوامل موثر در کاهش میزان آلاینده‌های هوا به شمار می‌روند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد در صورت پایداری جوی در هوای تهران، طی 24ساعت تا 48ساعت پس از هر بارندگی تجمع آلاینده‌ها در هوای تهران می‌تواند هوای پایتخت را از وضعیت سالم خارج کرده و میزان آلاینده‌ها در هوای تهران را به سرعت افزایش دهد. به گزارش روابط عمومی ‌شرکت کنترل کیفیت هوا، حشمت‌الله بسطامی، سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوا در خصوص وضعیت کیفی هوای تهران هفته گذشته گفت: «طی هفته گذشته شاهد بارش باران و ناپایداری‌های جوی در روزهای 9 الی 11بهمن در شهر تهران بودیم که کاهش مقطعی غلظت آلاینده‌ها (به ویژه آلاینده ذرات معلق) را به همراه داشت و این مسئله باعث شد شاخص کیفیت هوا، روند نزولی بسیار تندی به خود بگیرد و شاخص کیفیت هوا به شرایط سالم و در آستانه شرایط پاک برسد. اما  به سرعت یعنی در 24 الی 48 ساعت بعد از بارش باران، شاهد تجمع دوباره آلاینده‌ها در شهر تهران بودیم که غلظت آلاینده‌ها را از شاخص کیفیت هوای 61 و 52 به 141 رساند.» او گفت: «این روند نشان می‌دهد در صورتی که شرایط جوی پایدار باشد، شاخص کیفیت هوا به واسطه حجم  بالای انتشار آلودگی و زیاد بودن تعداد منابع انتشار آلودگی هوا طی مدت زمان خیلی کوتاهی به عددهایی مثل 141 و حتی بالاتر از آن خواهد رسید.» بسطامی ‌افزود: «نکته اساسی این است که موثرترین عامل در کاهش آلودگی هوا براساس اطلاعاتی که ما دریافت می‌کنیم و مقایسه‌ای که صورت می‌گیرد، ناپایداری جوی است. منابع انتشار آلودگی هوا کماکان در شهر تهران بالاست. اگر می‌بینیم که شاخص کیفیت هوا نسبت به سال‌های گذشته وضعیت بهتری دارد نمی‌توان گفت تنها یک راهکار در کاهش آلودگی هوای این کلانشهر موثر بوده است. مناسب‌ترین روش برای بررسی وضعیت آلودگی هوا در دو سال متوالی این است که پس از پایان سال دوم، کلاس ناپایداری جوی دو سال را با هم مقایسه کنیم و ببینیم ناپایداری‌های جوی در چه وضعیتی بوده است.» او ادامه داد: «در کنار کلاس ناپایداری جوی، وضعیت راهکارهایی که در زمینه کاهش آلودگی هوا طی سال 93 انجام شده را نیز بررسی کنیم. در این صورت است که رسیدگی به راهکارهای کاهش آلودگی هوا معنا پیدا می‌کند.»