مهرداد ناظری/

یکی از دغدغه‌های ذهنی هر فرد این است که آیا عشق‌ورزی برای یک زندگی بهنجار کافی است؟ باید در نظر داشت که عشق ورزیدن جزء‌نیازهای طبیعی انسان است. همه‌ی ما علاقه‌مندیم که دیگران را دوست بداریم و آنها نیز ما را دوست بدارند. اما داشتن یک ارتباط صمیمانه‌ی طولانی کار چندان ساده‌ای نیست. تجربه نشان داده بسیاری از ارتباطات عاشقانه پایدار نبوده و در نقطه‌ای به پایان رسیده است. آمار طلاق‌ها نیز نشان دهنده‌ی این است که حتی افرادی که معتقدند زندگی را با عشق آغاز کردند بعد از مدتی به مرحله‌ی تنفر و جدایی از یکدیگر رسیدند. سوالی که می‌شود پرسید این است که اگر عشق تا این حد مورد توجه است، چرا نمی‌تواند زندگی ما را با سعادت دائمی همراه کند. در این زمینه چند نکته را باید در نظر داشت: اول آن که باید بپذیریم که عشق شامل حال همه‌‌ی زندگی نمی‌شود. هر فردی صبح که از خواب بر می‌خیزد با پدیده‌ها و موضوعات مختلفی در زندگی برخورد خواهد کرد. مثلا ممکن است که با روشن کردن تلویزیون متوجه شویم که در نقطه‌ای از کشور زلزله آمده و یا وقتی که در حال نیمرو کردن تخم‌مرغ بر روی گاز هستیم دست‌مان با آتش برخورد کرده و بسوزد. این اتفاقات و نمونه‌های مشابه این بسیار در زندگی وجود دارد که با عشق مرتبط نیست. اما برای داشتن یک ارتباطات عالی و متفاوت باید قدرت برقراری ارتباط را در خودمان تقویت کنیم. سوالی که می‌توان از عشاق پرسید این است که چقدر زمان برای تداوم عشق‌تان صرف می‌کنید؟ آمارها نشان می‌دهد که بسیاری از عشاق زمان بسیار کمی را برای تعامل، صمیمیت و خوشحالی یکدیگر می‌گذارند. نکته‌ی دیگر این که هر انسانی دارای نقاط ضعف و قوت فراوانی است. شناسایی نقاط ضعف و قوت و بهره‌گیری از نقاط قوت و مدیریت نقاط ضعف در یک رابطه‌ی عاشقانه بسیار مهم است. تجربه نشان داده بسیاری از زوج‌های جوان پس از ازدواج به جای مدیریت نقاط ضعف یکدیگر آنها را برجسته کرده و در اختلافات و نزاع‌های خانوادگی از آنها سوء‌استفاده می‌کنند. یک تمرینی که دکتر بلوم فیلد در این خصوص می‌گوید بسیار جالب است او معتقد است باید به عشاق بگوییم فهرستی از خصوصیاتی که دوست دارید محبوبتان داشته باشید را بنویسد. سپس دکتر فیلد می‌پرسد حال وقتی فهرست را مرور می‌کنید، چه تعداد از این خصوصیات را در خود می‌بینید؟ نکته‌ی بسیار مهم این است که عشاق آینه‌ی تمام‌نمای یکدیگرند لذا نقطه ضعف یکی به منزله‌ی قدرت طرف مقابل محسوب نمی‌شود. ما نمی‌توانیم در روابط‌مان دیگران را تغییر دهیم. آنچه مهم است پذیرش این مسأله است که محبوب ما انسانی‌ست با نقاط ضعف و قوت فراوان. که دانستن آن‌ها نباید به عاملی در تضعیف طرف مقابل مبدل شود. بنیاد عشق و صمیمیت بر اعتماد و احساس امنیت استوار است. ارتباط عاشقانه سالم به دو فرد اجازه می‌دهد که خود باشند و در این فضای مشترک یکدیگر را بشناسند و قدرت عشق‌ورزی خود را افزایش دهند.