مهرداد ناظری/

یکی از موضوعات مهم در ارتباطات مجازی، تفسیر ذهنی کاربر از کلمات و جملاتی‌ست که دریافت کرده است. بسیاری از سوء‌تفاهمات از آنجایی ناشی می‌شود که هر یک از کاربران در کاربرد کلمات و القاء معانی از روش یا اصطلاحاتی استفاده می‌کنند که احتمالا دریافت‌کننده پیام آن به صورت دیگری تفسیر می‌کند. به عنوان مثال ممکن است دو عاشق برای بیان عصبانیت یا خوشحالی خود از شکلک‌ها و استیکرهایی استفاده کنند که در آن لحظه رابطه را به همدلی بیشتر سوق ندهد. البته روانشناسان اجتماعی معتقدند:‌ استیکرها روز به روز بیشتر به خواسته‌ها و مطالبات کاربران نزدیک می‌شوند. اما گاهی عاشق انتظار همراهی و همدلی را از طرف مقابل خود دارد، که در ازاء این همدلی، استیکر خنده یا عصبانیت می‌تواند معانی را تغییر دهد. نکته دیگر این که چون اشتباهات به لحاظ فرمی و ادبی در مکالمات نوشتاری شبکه‌های اجتماعی زیاد است این امکان وجود دارد که عدم بکارگیری یک ویرگول یا نقطه مفاهیم را به نادرستی منتقل کند. در بسیاری از مواقع چالش‌های عدم درک متقابل یکدیگر در فضاهای مجازی، در افراد استرس ایجاد کرده و تغییرهای نامناسبی را جایگزین حقیقت موجود می‌کند. از سوی دیگر روانشناسان بر این باورند که گاهی افراد، سخنان خود را در اتاق‌های مجازی راحت‌تر بیان می‌کنند مثلاً فرستادن علامت قلب به معنای این که من عاشق تو هستم، بسیار راحت‌تر از بیان شفاهی آن است. بر این اساس ترجیح می‌دهند برخی اوقات عاشق و معشوق در یک کافی‌شاپی روبروی هم از طریق موبایل پیام قلب را برای یکدیگر بفرستند تا این که دوست‌داشتنشان را مستقیم و صریحاً بیان کنند. این اعتقاد وجود دارد به دلیل وجود حجب و حیا که در فرهنگ شرق ریشه‌ای است، باعث شده که عشاق به راحتی نتوانند احساسات را مبادله زبانی کنند بر این اساس به گفتارهای مجازی روی می‌آورند. اما خارج از این بخش یکی از واکنش‌های عاطفی مهم، ایجاد رهاشدگی عاطفی است که گاهی احساس نارضایتی و ناراحتی شدید روحی را درافراد ایجاد می‌کند. رهاشدگی، ایجاد یک خلاء جدی روحی و عاطفی‌ست که ریشه در از دست دادن فردی دارد که ما با او رابطه احساسی و عاطفی عمیقی داریم. آن چه رهاشدگی را به صورت کمپلکس و پیچیده در می‌آورد، تداوم این تناقض یا اختلاف دو نفر، در فضاهای مجازی است، گاهی به کار بردن استیکرهای اشک، حرمان، ناامیدی، عصبانیت، طرف دیگر را در رابطه جریحه‌دار می‌سازد. هر چند رهاشدگی عاطفی بعضاً ریشه در دوران کودکی و عدم رابطه مناسب یک فرد با مادرش دارد. اما گاهی کنترل بیش از حد یکی از دو عاشق، تفسیرهای ناروا، و نسبت دادن خصوصیات و خصلت‌های نامناسب انسانی به طرف مقابل این حالت را تشدید می‌کند. لذا در کل ابزار و کلمه‌های واسط که تعامل ما را بر دوش می‌کشند، می‌توانند رهاشدگی عاطفی، بغض‌ها، کینه‌ها و دشمنی‌ها را تداوم می‌بخشد. تداوم این فرایند می‌تواند دیوارهای بلندی بین عشاق بکشد.