مهرداد ناظری/
عدهایی میپرسند که در فضای مجازی چگونه میتوان یک عاشق واقعی بود؟ آیا شاخص برای اندازهگیری میزان صمیمت آدمها وجود دارد؟ آیا میتوان عشق را با انگیزههای بالای انسانی در دنیای جدید تجربه کرد؟ یا این که اساساً باید بر مزار عشق گریه کنیم و فقط آن را در داستانها و فیلمها جستجو نماییم؟ در این مورد نظر دادن کاری دشوار و پیچیده است. عشق با همه تجربهپذیر بودنش برای همه تودههای مردم قابل درک و فهم نیست. شاید بتوان گفت که عاشق بودن و عاشق ماندن هنریست که از انگشتان همه کس نمیتراود. درک ایجاد تعامل سازنده، ارتباطات صمیمی و پرشور نیاز به پیشزمینههایی دارد که بدون فهم آن پیشزمینهها میسر نیست. در یک تعامل دو سویه سازنده، چند شاخص را باید مدنظر قرار داد:
1- بدون درک مفهوم خود یا خودشناسی، امکان ایجاد تعامل سازنده و برتر وجود ندارد. ما باید بتوانیم به سوال من کیستم؟پاسخ منابسی دهیم.
2- شناخت فرد مقابل مهم است، عشق یک رابطه دو طرفه است که نیاز به شناخت دیگری دارد. صرف مجازی شدن روابط، ما را از شناخت حقیقی بری و مجزا نمیسازد. در حقیقت شناخت دیگری پایه حرکت رابطه صمیمی و همدلانه در نظر گرفته میشود.
3- شیوههای برقراری ارتباط که از نکات مهم و اصلی در هر رابطهای است. در واقع نحوه ورود به یک رابطه، نوع تعامل، شکل برقرار ارتباط، شیوهها و متدهای به کار گرفته شده مبنیبر اثرگذاری از عوامل مهم تکمیلکننده رابطه دو سویه خواهد بود. به عبارت دیگر هر فرد باید با هنر و تواناییهای خود که ریشه در عشق و عطوفت قلبیاش دارد، دیگری را تحت تاثیر قرار دهد.
4- شناسایی فضای رابطه: هر رابطه در فضایی شکل میگیرد. اگر اساس یک رابطه در اینترنت و موبایل در جریان است، شناسایی فضای تعامل، نحوه استفاده از علائم، کلیدها و برقراری ارتباط مناسب از اهم مصادیق و مسائلی است که باید به آن توجه کرد.
5- رعایت اصول اخلاقی و انسانی: روابط انسانی برپایه اخلاق و اصول انسانی پیریزی شده است. هر چند مفهوم اخلاق در جوامع مختلف متفاوت و ممکن است، اما ضرورتاً احترام متقابل و استفاده از کدهای انسانی در هر رابطهایی ضروریست اگر دو طرف یک رابطه، پایبندی اخلاقی به اصول انسانی نداشته باشند، آن رابطه دچار خدشه خواهد شد. روح انسانیت در هر رابطهای مهم است. روابط عاشقانه، دارای اصول و استاندارهایی است که فقط عشاق واقعی آن را درک میکنند. ما نمیتوانیم گوشی موبایل خود را برداریم و به سادگی معشوق خود را دعوت به ورود یک بازی نابرابر و غیرانسانی نماییم. همچنین فرد عاشق باید از ادبیات عاشقانه الگوبرداری کند، گل، کلمات مهرآمیز، شعر و لبخند، که یا در دیدارها و یا در چترومها از طریق علایم منتقل میشوند، بهترین ابزار تعامل عشق محسوب میشوند.
|