این روزها در میادین و خیابان‌های اصلی در بیشتر تابلوهای سردر مغازه‌ها، پاساژها و ورودی‌های خیابان‌ها با انبوهی از نامه‌های بانک‌ها و صندوق‌های اعتباری و قرض‌الحسنه و نظایر آن روبه‌رو می‌شویم. پاره‌ای از اوقات و در بعضی از میادین مانند هفت‌تیر و حوالی آن می‌توان بیش از ‌30تابلو از این دست را دید، بعضی وقت‌ها در گوشه‌هایی از شهر بزرگ تهران در هر قسمت شهر به طول‌ 100متر هم می‌توان ده‌ها بانک را در یک راستا دید. انسان از خود می‌پرسد آیا اقتصاد ما شکوفا شده و تحریم‌های زورمداران جهانی از میان برداشته شده که این همه مؤسسه مالی دایر شده است؟! خدا می‌داند. به طور کلی  از زوایای مختلفی می‌توان به نقاط قوت و ضعف صنعت بانکداری نگاه کرد ولی شاید عمده‌ی نقاط ضعف بانکی را بتوان در چند عنوان خلاصه کرد، اول عدم استقلال بانک مرکزی است که در تصمیمات چند ساله اخیر این نهاد مشاهده شده است، دوم زایش بیش از حد بانک در کشور است که در وهله نخست روی کار آمدن بانک‌های خصوصی از نقاط قوت یک جامعه به شمار می‌آید اما در کشور ما با توجه به مشکلات اقتصادی که همزمان با تحریم و روی کار بودن دولت نهم و دهم که خود باعث ایجاد مشکلات اقتصادی بوده، وجود این همه صندوق و بانک نشانه‌ی مثبتی تلقی نمی‌شود. از طرفی در سال‌های اخیر متأسفانه نوک پیکان اتهام رکود، تورم و دیگر ضعف‌های اقتصاد کشورمان به سوی بانکداری حرکت کرده است که به نظر می‌رسد این اتهامات نامهربانانه باشد چرا که نظام بانکداری فی‌نفسه مشکل ایجاد نمی‌کند اما سیاست‌های اشتباه مدیران اغلب مشکل‌آفرین می‌شود. میان آنچه که در بانک‌ها اتفاق می‌افتد با آنچه عامه مردم در مورد بانک‌ها تصور می‌کنند تفاوت فاحش وجود دارد، برای مثال مشکلات و نوسانات ارزی را عامه مردم به حساب بانک‌ها می‌گذارند، حال آنکه عامل ثبات یا بی‌ثباتی نرخ ارز در کشور کلاً بر عهده بانک مرکزی است و همچنین حذف تسهیلات مبادله‌ای که بانک‌ها با تبعیت از بانک مرکزی اعمال سیاست می‌کنند. در واقع اگر ایرادی هست که به یقین هست باید به حساب بانک مرکزی نوشته شود که در چندین سال اخیر به دلیل یک سیاست‌گذاری از بنیان اشتباه، باعث شده که برخلاف آنچه ادعا می‌شود با این کار نه تنها دیگر تسهیلات خُرد در دسترس طبقه متوسط قرار نگرفته بلکه چرخه نقدینگی بانک‌ها دچار مشکل شده و ریسک اعتباری بانک‌ها به دلیل پرداخت سهم عمده تسهیلات در قالب عقود مشارکتی افزایش یابد. با این احوال باید پرسید سیستم بانکی ما که برای پرداخت یک وام 5میلیون تومانی به طبقات متوسط جامعه مشکل دارد، چگونه با پرداخت اعتبارات چندین میلیاردی خود را مقصر نمی‌داند.