فرهادی وزیر شد. در گذشتهها میگفتیم تا سه نشه بازی نشه و مانند بسیاری از باورهایمان در تار و پود ما جای گرفته است. اما در سیاست نه، به عدد سه رسیدیم بازی نشد، عدد 4 هم گذشت و باز هم بازی نشد در عدد 5 بازی شد؛ باشد که از این پس سیاسیون و به ویژه مجلسیون یاد دوران کودکی بیفتند و کاری کنند در باور «تا سه نشه بازی نشه» بچهها خللی وارد نشود. در معرفی وزیر علوم، تحقیقات و فنآوری تا پنج نشده بود بازی ادامه داشت و این است سرنوشت یکی از بزرگترین وزارتخانههای کشور که پس از 4بار عدم احراز صلاحیت یا عدم اعتماد نمایندگان ملت در قوه قانونگذاری به وزرای پیشنهادی بالاخره در معرفی نفر پنجم یا اصطلاحاً در راند 5نفره مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و به هیات دولت راه یافت و از این پس تمام وزارتخانهها دارای وزیر هستند و در جلسات هیات دولت صندلی خالی وجود نخواهد داشت. این که به چه علت کار تا این حد به درازا کشید جای بحث نیست اما نیاز به تفکر دارد. شاید اگر نمایندگان محترم کمی بیشتر نرمش میداشتند و دست رئیس دولت را باز میگذاشتند کار در معرفی نفر اول یا دوم به سامان میرسید و یا اگر رئیس دولت تعامل بیشتری میداشت و به اصطلاح در انتخاب، جانب احتیاط را رعایت میکرد شاید این گره ماهها قبل باز میشد. به هر حال گذری بر معرفی شدهها کنیم که در گام اول جعفر میلیمنفرد نتوانست رأی اعتماد مجلس را برای وزارت کسب نماید و از گردونه خارج شد. درگام دوم فرجیدانا موفق به کسب رأی اعتماد نمایندگان مجلس شد ولی عمر وزارت او فقط 9ماه بود و با استیضاح روبهرو شده و از گردونه خارج گردید. در سومین گام محمود نیلی احمدآبادی نیز به سرنوشت دو نفر قبلی دچار و نتوانست برای حضور در هیات دولت رأی اعتماد بگیرد. در چهارمین گام فخرالدین احمدیآشتیانی نیز نتوانست با اقبال اکثریت نمایندگان مجلس مواجه شود و چون 3نفر قبلی نتوانست سمت وزارت علوم را عهدهدار شود. روز گذشته پنجمین گزینه رئیسجمهور -محمد فرهادی- به عنوان وزیر پیشنهادی وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری به خانه ملت معرفی شد که خوشبختانه طلسم خالی ماندن کرسی این وزارتخانه شکسته شد و رئیس سابق سازمان هلالاحمر و وزیر بهداشت و درمان کابینه خاتمی که از اصلاحطلبان معتدل به شمار میآید مورد اقبال نمایندگان خانه ملت قرار گرفت که امیدواریم بتواند به بسیاری از مشکلات موجود این وزارتخانه خاتمه دهد.
گروه جامعه/
گردشگری نشان داده است که میتواند صنعت قابل اتکایی برای کشورهای جهان باشد. در حالی که تمرکز ثروت در برخی از کشورهای جهان به نابرابریهای اقتصادی دامن زده است صنعت گردشگری میتواند این نابرابری را کاهش دهد. در شرایط بحران اقتصادی در کشورهای غربی این صنعت گردشگری بود که توانست دست اقتصاد برخی از این کشورها را بگیرد. کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست و در شرایط سقوط قیمت نفت اگر ما صنعت گردشگری سودآوری داشتیم میتوانستیم بسیار بهتر این شرایط دشوار را مدیریت کنیم. بر اساس ...