پس از ایفای توافق ایران با 1+5 کشورهای اروپایی و شرکت‌های وابسته به امریکا که سال‌ها انتظار چنین لحظاتی را داشتند با سرعت برق و باد راهی ایران شدند. سرعت این بازدیدها به نحوی بود که می‌توان آن را به یک مسابقه دو سرعت ‌10متر تشبیه کرد که برای رسیدن به خط پایان شرکت‌کنندگان از آخرین رمق‌های حیات برای پیروزی استفاده می‌کنند. در این میان هیات آلمانی به عنوان اولین اکیپ، تنها چند روز پس از عقد توافق وارد کشور شدند و به سرعت در زمینه خودرو با گشاده‌دستی توأم با خوشرویی پیشنهاد فروش بنز و فولکس واگن را دادند که چون در طی تمامی این سال‌ها کمتر از فرانسه و انگلیس موجب آزار ما شده بود به سرعت به تفاهم رسیده و قرار است به زودی شاهد برنامه‌ریزی وسیع برای این دو خودرو باشیم که حضور آلمانی‌ها باعث افت خودروهای چینی تا حد 15 و 20درصد قیمت شد به طوری که یک خودرو چینی اتوماتیک هاچ‌بک از ‌60میلیون تومان تا 45میلیون تومان تنزل کرده است. پس از آلمان‌ها، فرانسه نامهربان و تا حدودی آزاردهنده در طول مذاکرات وزیر امور خارجه‌اش را روانه ایران کرد که نه مردم دل‌خوشی از او داشتند و نه مقامات کشوری ارزش و بهای زیادی به او دادند. ایتالیا و رئیس اتحادیه اروپا و به تدریج بقیه کشورها وارد شدند و رفتند تا به امید پساتحریم جای پایی در ایران داشته باشند. در این میان سرمایه‌داران امریکایی که حکومت آن کشور در نقش بزرگ‌ترین دشمن باعث بسیاری از مشکلات موجود ایران هستند نیز بیکار ننشسته و رایزنی را آغاز کردند، اکنون شرایط برای فعالیت اقتصادی فراهم شده و شاهد به وجود آمدن فضای تعاملی بین ایران و سایر کشورها هستیم، به خصوص بخش خصوصی در پی آن است که با بهبود وضعیت و ایجاد شرایط مساعد بتواند حداکثر بهره را از فضای به وجود آمده ببرد. این که تحریم‌ها اقتصاد را به شدت تحت تاثیر قرار داده جای هیچ انکاری نیست ولی به معنی وابستگی کامل اقتصاد به خارج نیز نمی‌باشد. در این بین آنچه قابل ذکر است اینکه کشور امریکا متعهد شده است که در زمینه فروش و اجاره هواپیما با ایران همکاری مطلوبی داشته باشد و در عوض امکان فروش پسته و فرش ایران را به این کشور فراهم کند، ضمن این که بر اساس توافقات انجام شده و مقررات موجود تا اجرایی شدن تفاهم‌نامه نهایی 4 تا 6ماه زمان لازم است. تمایلات بازرگانی بین ایران و امریکا را می‌توان نقطه عطفی در روابط بین‌المللی دانست که مسأله ملت‌ها با دولت‌ها را از هم جدا کرده و به ویژه در مورد تجارت بین‌المللی و به خصوص پس از سال‌ها مبارزه و مخالفت دولت امریکا با عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی این امریکاست که پیشنهاد می‌کند از کشور ما فرش و پسته بخرد و در ازاء آن هواپیماهای امریکایی بتوانند در خطوط داخلی ایران و خارج از ایران در اجاره یا تملک ایران در بیایند. بدیهی است مراوداتی از این دست که به توسعه اقتصاد کشور کمک کند و توسط شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی که مستقلا و به دور از مسایل سیاسی به فعالیت مشغول هستند، انجام پذیرد می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ ملت‌ها محسوب شود که می‌توان دارای عقاید و افکار متفاوتی بود اما در زمینه مسایل تجاری، ورزشی، فرهنگی و گردشگری، ملت‌ها می‌توانند با هم مراودات حسنه و تعامل مثبت داشته باشند.