سال‌هاست می‌گوییم و می‌گویند هوای تهران آلوده است، می‌نویسیم و می‌نویسند نفس کشیدن در تهران مشکل است، ولی کو گوش شنوا، به گفته شاعر «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست/ آن چه البته به جایی نرسد فریاد است». از جمله مواردی که بیش از همه تنفس را برای تهرانی‌ها مشکل کرده است، ساخت‌و‌سازهای بی‌مورد و صدور مجوزهای ساخت‌و‌ساز و نابودی فضاهای سبز و باغ‌های شهر تهران است که از این پایتخت زیبا قفسی ساخته که همه روزه شهروندان به جای اکسیژن انواع گازهای سمی را استنشاق می‌‌کنند و سیل روزافزون بیماران تنفسی و سکته‌های فراوان قلبی و سرطان‌های ریوی از نمونه‌های به زنجیر کشیده شدن تهران است و متأسفانه هر شهرداری قبل از هر چیز و پیش از توجه به سلامت مردم به فکر درآمدزایی بوده ‌است. صدور مجوز ساخت‌و‌ساز برج‌های سر به فلک کشیده در تهران و اجازه تردد خودروهای فراوان درون شهر از مشکلات عمده تهرانی‌‌هاست که شهرداران به این مردم تحمیل کرده‌اند. در هفته گذشته عضو هیات‌رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در خصوص لزوم توجه به فضاهای سبز و باغ‌های شهر تهران می‌گوید با شرایط کنونی و به خصوص وضعیت نابسامان آلودگی هوا در آینده نه چندان دور شهر تهران با خطراتی بسیار مواجه خواهد شد، کما این که در حال حاضر هم آسیب‌های فراوانی به مردم شهر تهران وارد شده است. باز خدا پدر عضو هیات‌رئیسه شورای اسلامی شهر تهران را بیامرزد که معتقد است با حفظ فضاهای سبز و باغ‌ها به عنوان فیلترهای تصفیه هوا متأسفانه امروزه با ساخت‌و‌سازهای بی‌مورد فضاهای سبز و باغ‌های شهر تهران از بین رفته است و لذا در شرایط کنونی زندگی در شهر تهران در آینده نه چندان دور شرایط سختی به خود خواهد گرفت بنابراین با حفظ باغات و فضاهای سبز کلان‌شهر تهران که از الزامات است باید به ضایعه بزرگ بنگریم نه به فکر درآمدزایی. در اینجا لازم به ذکر است به نصایح و اندرزهای مقام معظم رهبری که در دیدار اخیر با اعضای شورای اسلامی شهر تهران گوش فرا دهیم که فرمودند حتی برای ایجاد حوزه علمیه هم نباید فضای سبز را از بین برد. امیدواریم هر چه زودتر با تشکیل کمپین همانند دوستداران فضای سبز و با تشکیل کمیته‌های مردم‌نهاد، با همکاری دوستداران طبیعت بسیج بزرگی از مردم تشکیل شود و از مقامات مسئول بخواهند تا شهرداری تهران را وادار به پذیرش این حقیقت و آلودگی هوای تهران کرده تا از این پس شاهد ساخت‌و‌ساز و انباشت برج‌های فراوان در درون و اطراف تهران نباشیم، چه اگر فقط به منطقه 22تهران که به مانند نگین و در بالای این شهر قرار دارد توجه کنیم، برج‌هایی ساخته شده که شاید بیش از ‌50درصد آنان خالی از سکنه باشند و حال آن که شاید به اندازه 50درصد مانع ورود بادهای اطراف به درون شهر تهران باشد، که این حقایق نشان از بی‌تدبیری و عدم کارشناسی بوده است که شهر زیبا و بزرگ تهران دارد از کمبود اکسیژن به سختی نفس می‌کشد.