امروزه هر حرکت آدمی با رعایت مسایل ایمنی صورت می‌گیرد به نحوی که می‌توان گفت خوردن، آشامیدن، حرف زدن، کار کردن، راه رفتن و تمام افعالی که در طول شبانه‌روز انجام می‌شود مبتنی بر رعایت مسایل ایمنی است. در صنعت خودروسازی، مهم‌ترین اصل ساخت، ایمن‌سازی است که این مورد پدیده جدیدی نیست چه رعایت آن منجر به ایمنی و سلامت جامعه شده و عدم رعایت آن باعث بروز صدمات بسیار مادی و معنوی می‌شود. در کارخانه‌های تولید خودرو این دهه به دهه کیفیت نامگذاری شده تا جایی که حتی کشوری چون ژاپن پس از تولید و فروش ده‌ها دستگاه خودرو وقتی متوجه می‌شود در این تولید یک مورد رعایت ایمن‌سازی نشده کلیه تولیدات خود را جمع‌آوری نموده و به اصلاح آن پرداخته و با احتساب ضرر احتمالی به خریداران جریمه پرداخت می‌کند و روی این اصل می‌شود ماشینی که دنیا به آن اعتماد می‌کند. ولی متأسفانه کارخانجات خودروسازی وطنی محصولاتی را تولید و عرضه می‌کنند که نه تنها در آن‌ها رعایت مسایل ایمنی نشده بلکه از نظر کیفی نیز در حدی نازل بوده و ده‌ها مورد غیراستاندارد را می‌توان در این خودروها به وضوح مشاهده کرد. در اینجا اگر یک خودرو به اصطلاح خوب کشور را با یک خودرو حتی چینی وارداتی در حد قیمت تولید داخلی مقایسه کنیم رعایت مسایل ایمنی و کیفیت در خودرو وارداتی بسیار بیشتر از تولید داخلی است و به همین لحاظ چون در قیمت‌گذاری خودروها ضریب کیفیت اگر مثبت باشد تاثیر افزایشی در قیمت دارد اما متأسفانه با همه پیشرفت‌هایی که در چند ساله اخیر داشته‌ایم ضریب کیفیت خودروهای تولید کشور که باید بین منهای 3 تا مثبت 3قرار داشته باشد معمولا منفی بوده و به عبارت دیگر خودرویی که هم‌‌اکنون در کشور تولید می‌شود کمتر افزایش کیفیت داشته است، این در حالی است که ایمنی و استاندارد در خودرو حساس‌تر از دیگر کالاهاست چرا که با جان مردم سروکار دارد و در دو سال اخیر ضریب کیفیت خودرو که در قیمت‌گذاری تاثیر مثبت و منفی دارد معمولا منفی بوده است. اینک این سوال در اذهان ایجاد می‌شود که نهادهای مسئول استاندارد و ایمنی خودرو و دستگاه‌های نظارتی چه می‌کنند؟ چرا نظارت و دقت لازم را مبذول نمی‌کنند؟ بدیهی است پاسخ این چراها منفی است و مؤید عدم کنترل لازم توسط دستگاه‌های نظارتی است. در کشور ما که در این ‌20ساله بیش از چند میلیون فارغ‌التحصیل در رشته‌های طراحی و ساخت، مکانیک و الکترونیک داشته‌ایم آیا بهتر نیست که وظیفه نظارتی را بر عهده دانشگاه‌های فنی کشور مانند دانشگاه‌های صنعتی شریف، امیرکبیر، علم و صنعت و... قرار دهیم، شاید در حال حاضر صنعت خودروسازی کشور دچار خودشیفتگی شده باشد و به استقبال شدید مردم برای خرید بسیار بیشتر از رعایت مسایل کیفیتی اهمیت می‌دهد و شاید رقابت عمده بین دو کارخانه فعال داخلی برای تولید و فروش و سرمایه‌گذاری موجب شده است که به کمیت بسیار بیشتر از کیفیت توجه کنند. این نواقص و کمبودها تا جایی پیش رفته است که وزیر صنعت، معدن و تجارت می‌گوید وقتی از جلو تعمیرگاه‌های مجاز عبور کرده است صف طویل خودروهای صفر کیلومتر را دیده است که مشت نمونه خروار است و شاید این مورد در کشور ما پدیده است و در هیچ جای دنیا چنین موردی مشاهده نشود و چه بسا تا چند سال ماشین‌های صفر کیلومتر نیاز به مراجعه به تعمیرگاه نداشته باشند. امیدواریم به موازات پیشرفت‌های بسیار کشور، در صنعت خودروسازی نیز شاهد چنین پیشرفت‌هایی باشیم.