از قدیم گفته‌اند تاریخ تکرار می‌شود، در مورد آدمیان نیز بعضی‌ها را بر این باور است که روح از جسم جدا می‌شود و در قالب جسمی دیگر نمود پیدا می‌کند. به عبارت دیگر روح نمی‌میرد و دائم در پرواز است و بسان پرندگان هر روز را در جایی سکنی می‌کند و بر این اساس تاریخ بشری نیز تکرار می‌شود. امروز از امپراطوری عثمانی به سخن می‌نشینیم که روز‌گاران گذشته تا فراسوی اروپا، آفریقا و آسیا سرک کشید و بر اریکه کره زمین سوار بر قدرت شد ولی از آنجایی که تاریخ به ویژه در محدوده جغرافیایی دائماً در تغییر است دیری نپایید امپراطوری عثمانی و کشورگشایی آن فرو ریخت و از آن فقط خاطراتی ماند و سریالی با نام «حریم سلطان»! در دو دهه اخیر که موج اسلام‌گرایی خاورمیانه را فرا گرفت در ترکیه نیز دو حزب اسلام‌گرا جان تازه‌ای گرفتند و بر این موج سوار شدند. اردوغان در لباس رهبر حزب وقتی در پرتو بیداری اسلامی پیروز انتخابات شد و با اکثریت باورنکردنی همه کاره ترکیه شد خیلی زود دست به تصفیه ارتش زد و به پشتیبانی عامه مردم سران ارتش را که سال‌ها عنان کشور ترکیه را در دست داشتند به زیر کشید و به زندان افکند و به اصطلاح دموکراسی را حاکم کرد. موفقیت‌های او به زودی باعث شد که خود را در قالب شاهان قصه‌ها بداند و خواب امپراطوری عثمانی را ببیند، اوضاع اقتصادی آن کشور به ویژه به واسطه جنگ تحمیلی 8ساله رونق گرفت و یک سری کارهای روبنایی با عنایت به عضویت ترکیه در پیمان ناتو اعتباری تازه به ترکیه و اردوغان داد و همین توجه ویژه باعث بلندپروازی‌های اردوغان شد به نحوی که به قانون بی‌توجه گردید، روزنامه‌نگاران بی‌شماری را زندانی کرد، دستگاه قضایی و پلیس ترکیه را که به مبارزه با فساد دولتی همت کرده بودند سرکوب کرده و آنان را از کار اخراج نمود، تظاهرات مسالمت‌آمیز دانشجویان را با بی‌رحمی سرکوب کرده و بادهای بسیاری بر غبغب باد کرده خود افزود. کاخ ریاست‌جمهوری را چون کاخ‌های بی‌نظیر شاهان تاریخ بنا نهاد آن هم با هزینه‌های بسیار، در سیاست خارجی رویه‌ای را برگزید که داستان موش و گربه را در اذهان زنده می‌کرد، در برابر همسایه قدرتمند خود ایران گاهی به نعل می‌زد و زمانی به میخ، در برابر داعش دنیا فهمید که قصد مبارزه با آن گروه را ندارد، در حمله عربستان به کشور مسلمان یمن و به خاک و خون کشیدن مردم بی‌گناه آن نه تنها لب فرو بست بلکه به همراه قطر موجبات تقویت عربستان را فراهم کرد. در طول مذاکرات هسته‌ای ایران با 1+5، همداستان با اعراب خلیج‌فارس و با عقد پیمان‌های امنیتی بی‌مهری خود را به مردم ایران بروز داد و دورویی در سیاست خارجی و خودمحوری در سیاست داخلی، کار را به جایی رسانید که بازنده انتخابات شود و در رویای احیای مجدد امپراطوری خود و عثمانی غصه روزهای از دست رفته را بخورد، که این از بازی‌های حقیقی روزگار کنونی است و دیگر مردم دنیا بی‌تفاوت نخواهند بود که رهبران با زور و تزویر ادامه حکومت بدهند و این درس تاریخ است که این بار پس از سه دهه اردوغان را از بالا به زیر کشیده و او باید حسرت دوران گذشته را بخورد.