در یکصد سال اخیر جهان دو جنگ بزرگ جهانی را تجربه کرد و ده‌ها جنگ بین کشوری و منطقه‌ای را هم شاهد بوده و میلیون‌ها انسان را نیز در کام مرگ دیده است. مجموعه این برخوردها باعث شده که پاره‌ای از سران کشورها به تصور پشتیبانی ابرقدرت‌ها در ادامه حکومتشان تا حد نوکری و سرسپردگی گوش به فرمان باشند و در انواع پیمان‌ها و قراردادها حضور داشته باشند. یک نمونه زنده آن شورای همکاری خلیج‌فارس است که به واسطه پول‌های کلان نفتی با رشوه و تبلیغات گسترده اظهار وجود می‌نماید. این همکاری که در اوایل دهه هشتاد یعنی حدود‌35سال پیش شکل گرفت و متاثر از جنگ تحمیلی از بدو شکل‌گیری موضع یک‌طرفه جانبداری از صدام را پیشه کرد، در حقیقت از اول به بیراهه رفته و به جای همزیستی مسالمت‌آمیز و صلح‌طلبی، عناد را انتخاب کرده‌اند. اگر به انگیزه شکل‌گیری این شورا که دفاع از کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس در برابر تهدیدات احتمالی از اهداف اولیه آن بوده است دقت کنیم تنها چیزی که در نظر گرفته نشده اصل دفاع بوده است و از همان آغاز و با شروع جنگ تحمیلی به همکاری همه‌جانبه با صدام علیه ایران پرداخته‌اند و از همان موقع مشخص شد که هدف اصلی شورای همکاری خلیج‌فارس مقابله با ایران در منطقه بوده است و از همان آغاز به ایران‌ستیزی اقدام کرده و همچنان ادامه دارد. در این شورا از آغاز، سیطره فکری عربستان بر ‌5عضو دیگر شورا سنگینی می‌کرد، اینک و در این برهه زمانی این شورا که متشکل از کشورهایی با نظام های پادشاهی مطلقه و فاقد ساختارهای مدرن حاکمیت است، برای ایجاد ثبات بیش از آن که بر اصلاحات داخلی تمرکز کنند به فکر توسعه ایران هراسی و جعل دشمنی خیالی به نام ایران در منطقه فعالیت می‌کنند. اگر خردمندانی در جایگاه حکومتی این شاهان می‌نشستند به خوبی درک می‌کردند که یک ایران قدرتمند و مسلمان می‌تواند پشتیبان و نقطه بزرگ اتکاء برای آنان باشد نه نوکری و سرسپردگی به فرانسه یا امریکا و یا هر ابرقدرت دیگری و باز می‌فهمیدند که کشور عربستان در حد و اندازه‌ای نیست که بتواند پشتیبان و یا ضامن بقاء آنان باشد چرا که عمر حکامی چون عربستان به سرآمده و به دلیل تزلزل ثبات سیاسی و امنیت شکننده‌اش خود نیاز به اتکاء دارد و اگر سایه چترگونه ایالات متحده از سر او برداشته شود با عنایت به تزلزل موقعیت فعلی امریکا در جهان نیز یارای کمک به عربستان نخواهد بود. فتنه‌های قومی و مذهبی و هم‌صدایی عربستان، قطر و ترکیه و رویکردی این گونه و غیرسازنده حتی باعث گسترش اختلافات داخلی میان خود اعضای شورای همکاری خلیج‌فارس در سال‌های اخیر شده و در این میان عمان نخستین کشوری است که از همراهی با این شورا در اقدامات مخرب خودداری کرده و اخیراً کشور قطر هم سعی کرده است روش متعادل‌تری اتخاذ نماید.