همش درد و همش رنج و همش غم، اینها سوغات دنیای متمدن و زورگویان و ابرقدرتان جهان است برای کشورهای جهان دوم و سوم. ریا، تطمیع و زورگویی از خصایص ویژه‌ای است که امروزه زیور اخلاق و اهداف آمریکا، روسیه و اروپا شده و هر کدام گوشه‌ای از دنیا را برای نیل به اهداف پلید خود برگزیده‌اند و در کمال تفاهم و مهربانی به تقسیم غنایم پرداخته‌اند. از تفاهم ابرقدرتان برای چپاول کشورهای کوچک‌تر به خصوص کشورهایی که از منابع سرشار و غنی برخوردارند همین بس که در مواقع حساس چون تصویب قطعنامه‌ها در کنار هم به استثمار ملت‌ها می‌پردازند و بعضاً پاره‌ای اوقات بر سر میزان سهم‌خواهی دارای تضاد عقیده می‌شوند. دعوت از ایران برای شرکت در کنفرانس ژنو بوی تبانی و همفکری آمریکا و روسیه را در مورد سرنوشت سوریه و بشاراسد از کیلومترها فاصله به مشام ملت مظلوم سوریه و دیگر کشورهای دربند و درگیر خاورمیانه می‌رساند که انسان را به یاد همکاری ابرقدرتان برای برکناری قزافی و درب و داغان کردن لیبی می‌اندازد، همین‌طور کشور عراق و به دنبال آن یمن و خیلی پیش‌تر از آن سودان و افغانستان و کشورهای افریقایی می‌اندازد. به نظر می‌رسد در برهه فعلی آمریکا و روسیه در مورد تجزیه کشور سوریه به یک نوعی از تفاهم رسیده باشند. پژوهشگران بی‌شمار و رسانه‌های بسیاری حتی اسرائیلیان این روزها تحلیل‌های زیادی در مورد تجزیه سوریه کرده‌اند که مورد تکذیب دو ابرقدرت روسیه و آمریکا قرار نگرفته، در ظاهر در مورد وضعیت جنگی سوریه بحث و گفت‌و‌گوی بسیاری تا حد مناظره بین دو ابرقدرت جهانی در گرفته که با استناد به گفت‌وگوهای نظایر آن در گذشته و در نهایت به نوعی کنار آمدن آنان با هم این بار در سوریه در حال تکرار است. از محتوای گزارش چنین استنباط می‌شود که بشاراسد به عنوان رئیس‌جمهور در قسمتی از سوریه کنترل مناطق پیرامون دمشق، تا بلندی های جولان و همچنین مناطق ساحلی تا مناطق اطراف پایگاه دریایی روسیه به نام طرطوس در دریای مدیترانه را در اختیار خواهد گرفت و بقیه مناطق از کنترل او خارج شده و عملا سوریه تجزیه شده، مخالفان سیطره خود را تا شمال سوریه و جنوب آن گسترش خواهند داد. همان‌گونه که اخیراً دار و دسته النصره پیشروی‌هایی را در این مناطق داشته‌اند؛ در شرق سوریه نیروهای داعش به تحکیم مواضع خود پرداخته و تقریبا برای خود ثبات منطقه اشغالی را پیش‌بینی کرده‌اند. از عجایب سیاست و سیاست‌بازی در این دوران دعوت از ایران برای حضور در این کنفرانس برای حل مشکل سوریه است که حکایت از تبانی آمریکا و روسیه و رسیدن به آنان به مصالح مشترک در مورد سوریه دارد و در کنار آن فشار مضاعف این دو کشور بر ایران برای توافق نهایی در مذاکرات هسته‌ای است و شاید سفر جان‌کری به روسیه پس از دو سال ویژگی روابط آمریکا و روسیه بر سر اشغال منطقه کریمه اوکراین و انضمام آن به خاک سوریه نقطه عطفی باشد تا به خیال خود بر سر کریمه و ایران این دو ابرقدرت به تفاهم برسند. در پایان آرزو می‌کنیم همان‌طوری که در قرآن‌کریم آمده است مکر و حیله مکاران به خود آنان برگشته و کشورهای مسلمان روزگار خوش و بی‌دغدغه‌ای داشته باشند.