عجب زمانه‌ای شده، همه زندگی ما از خوردن، خوابیدن، مسافرت، ازدواج، مسئولیت، تحصیل، کار، سرمایه، رتبه‌بندی اجتماعی، دید و بازدید، پوشاک و بالاخره سلام و علیک هم سیاسی شده، اما این سیاست به میوه‌ها و به درون هندوانه هم کشیده شده و لذا عجب؛ می‌گویند سیاست پدر و مادر نمی‌شناسد، پنداری مولودی است نامشروع، کلمه‌ای که بیش از ‌90درصد مردم کره خاکی از به کار بردن لفظ سیاست هم دلزده می‌شوند. پس چگونه است که در همه سلول‌های انسانی رسوخ دارد، بر ما پوشیده است. داستان امروز برمی‌گردد به هندوانه وطنی و موضوع صادرات آن به ویژه به کشورهای عربی و کشوری با نام امارات متحده عربی،‌ که یک کشتی غول‌پیکر باید نام آن را یدک بکشد. وقتی می‌گویند امارات در ذهن کودکان ده‌ها امیرنشین که نصف جهان را در اختیار داشته باشد تداعی می‌شود، اما نه در جنوب کشور ما هفت امیرنشین کوچک با اراده بریتانیای کبیر با هم جمع شده و شده‌اند امارات با جمعیتی کمتر از شهر کرج خودمان. امیرنشینی که همه چیز را به لطف مصلحت پروردگار و دگرگونی‌های به وجود آمده از دوران‌های زمین‌شناسی و تجمع فسیل‌هایی که منشاء و ریشه نفت را ایجاد کرده‌اند پا به عرصه جهانی گذاشته‌اند و سیاست جهانی آن را به صورت کشور امروزی درآورده است. از جمله اقدامات این امیرنشین، واردات مواد غذایی از قبیل سبزیجات و میوه و به طور کلی صیفی‌جات است که سال‌های زیادی‌ست بسیاری از این مواد خوراکی را از کشور بزرگ همسایه یعنی ایران تامین می‌کند. یکی از محصولاتی که همه ساله از بندرعباس مرکز استان هرمزگان به آن امارت‌نشین می‌رود هندوانه است که در سال جاری این قلم غذایی هم سیاست‌زده شد و عرب‌های همسایه ما از سر ناسازگاری و از روی بغض و حسد به بزرگی ایران، این هندوانه را مجدداً به کشور ما پس فرستاده‌اند با بهانه‌هایی واهی چون اینکه به همه هندوانه‌های ایرانی رنگ تزریق می‌کنند، سمی هستند، صیفی‌جات ایرانی مسموم هستند و ده‌ها بهانه واهی دیگر که فقط بوی سیاست می‌دهد و تقریبا تمام کارشناسان ایرانی معتقدند که مسئولان اماراتی به دلیل مسایل سیاسی یا رقابت تجاری دست به انتشار چنین شایعاتی زده‌اند و منجر به برگشت خوردن 6محموله هندوانه از ابوظبی شده‌اند. حال آن که مسئولان محیط‌زیست و کشاورزی و آبی امارات بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی هندوانه ایرانی را سالم تشخیص داده‌اند. امروز یک سوال از مسئولان کشاورزی خودمان یا وزارت صنعت، معدن و تجارت و سایر مسئولین داریم که چرا هندوانه را باید صادر کنیم و سپس برگشت بخورد؟ هندوانه‌ای که بر اساس مطالعات کارشناسانه برای هر کیلو آن بیش از‌250لیتر آب مصرف می‌شود، با کدام منطق باید آن را صادر کرد؟ کشور ما در شرایط خشکسالی و کم‌آبی قرار دارد و بسیاری از استان‌های ما از کمبود شدید آب رنج می‌برند و مدیران کشور در حال برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای یافتن راهکارهایی برای مصرف کمتر آب و حفظ منابع زیرزمینی هستند، محصولاتی چون هندوانه را با صرف هزینه‌های بسیار تهیه می‌کنند و سپس با قیمت اندک روانه کشورهایی مانند امارات می‌شوند تا با شایعه‌پراکنی این محصول را برگردانده و مصرف‌کنندگان داخلی را نیز نسبت به خرید آن بدبین می‌کنند. در پایان توصیه می‌شود اقلامی چون هندوانه که قسمت اعظم آن را آب تشکیل می‌دهد و برای تهیه آن هزینه گزافی به مصرف می‌رسد از فهرست اقلام صادراتی حذف شود.