زمانی که می‌خواهید یک نت کشیده را که ارزش زمانی بالایی دارد بدون ویبراتو نگه دارید متوجه می‌شوید که در جمع کردن صدا به مشکل بر می‌خورید. به این معنا که انتهای نت کشیده‌ای که می‌خوانید غیر قابل کنترل از آب در می‌آید. همانند ماشینی که یکباره از کار بیفتد. در واقع دلیل آن، مسیری است که صدا طی می‌کند تا از میان ذرات هوا عبورکند. آیا عبارت امواج صوتی را شنیده‌اید؟ چرا چنین نامی ‌را برایش انتخاب کرده‌اند؟ از لحاظ مفهوم لغوی: صدا مانند یک موج از میان ملکول‌های هوا عبور می‌کند و درالگویی با قاعده و منظم بالا و پایین می‌رود. شباهت‌ها را متوجه شدید؟ صدا مثل موج حرکت می‌کند و ویبراسیون هم حرکتی موج گونه دارد. بنابراین دلیل دشواری خواندن بدون ویبراسیون این است که از حالت طبیعی که صوت دارد جلوگیری کرده‌ایم. اگر دقت داشته باشید زمانی که نت‌هایی با ارزش زمانی کوتاه را اجرا می‌کنید مثل فرستادن تکه‌های کوچک صداست ولی به محض کشیده‌تر شدن نت‌ها، صدایتان هم مایل است به صورت طبیعی به حالتی موج وار دربیاید. در حقیقت زمانی که جلوی آن را می‌گیرید، با قوانین طبیعت مبارزه می‌کنید و این موضوع ابدا خوب نیست. دلیل دیگری که برای مفید بودن ویبره وجود دارد این است که ویبراسیون کوک صدای شما را کمی ‌بالا و پایین می‌برد. به عنوان مثال وقتی نت « ر » را با ویبره اجرا می‌کنید، شبیه این می‌ماند که صدا کمی ‌به سمت «ردیز» و «ر بکار» یا بین این‌ها حرکت می‌کند. این موضوع به شما کمک می‌کند تا راحت‌تر آوازتان را اجرا کنید. اجازه بدهید مثالی بزنم شما برای شستن اتومبیل‌تان به یک آپاش خوب بر روی شیلنگ آب نیاز دارید. اگر شما شیلنگی داشته باشید که مقدار کمی ‌آب از دهانه‌ی آبپاش آن بیرون بیاید شما تنها می‌توانید در یک زمان مقداز کمی ‌از ماشین را خیس کنید ولی یک فوت جلوتر همیشه خشک خواهد ماند این همان آواز بدون ویبره است شما می‌بایست هر لحظه کوک بخوانید ولی تصور کنید که می‌توانید سرپوش آبپاش را عوض کنید با سوراخ‌های بزرگتر، گشادتر و گردتر. حال می‌توانید مقدار بیشتری از اتومبیل تان را بشویید. این حالت دقیقا مشابه آواز با ویبره است. حالا این آزمایش را انجام دهید: مشتتان را گره کنید و بالای شکمتان درست در بالای ناف قرار دهید و بعد دست دیگرتان را روی آن مشت گره کرده‌ تان قرار دهید. حالا بگویید (گی) و در حال گفتن (گی) مشتتان را به حالت ضربان به داخل و خارج فشار دهید هدف از این کار فرستادن توده‌های هوا پشت فضای گلویتان است وقتی این کار را انجام میهید باید صدای تخت و صاف ( گی) را به صورت (گی ی ی ی ی ) بشنوید. یعنی تکه تکه در حالت ویبره و ارتعاشی! توجه کنید جایی که توده‌ی هوا با پشت گلوی شما برخورد می‌کند دقیقا سقف دهان در انتهای زبانتان است. ویبراسیون موج صوتی را بزرگتر و وسیع‌تر می‌کند مانند کاری که دهانه‌ی آبپاش با شلنگ آب می‌کرد. بعضی اوقات هنرجویان پاپ نسبت به استفاده از ویبره می‌ترسند و می‌گویند نمی‌خواهند مانند یک خواننده‌ی اپرا و یا بازیگر تئاتر موزیکال به نظر برسند! آنها ویبره را یک فرم کلاسیک و حالت خاصی از صدا فرض کرده‌اند ولی خواننده‌های اپرا از انواع گوناگونی از ویبره استفاده می‌کنند و این به آن معنا نیست که در استایل پاپ، راک،گاسپل یا کانتری ... کاربرد ندارد ویبراسیون در جای درست، راه درست و سرعت درست همیشه و همیشه مورد استفاده قرار می‌گیرد. نکاتی که به شما خواهم آموخت فقط یک سری حقه و کلک‌های موقتی به حساب می‌آیند تا ویبراسیون برای شما اتفاق بیفتد. ادامه‌ی بحث اسرار ویبره را در شماره‌های آینده پی می‌گیریم.

«با تشکر از‌هانیه‌ی عزیز به‌خاطر ترجمه»