عجب زمانه‌ای است. در عصر کنونی معادلات بین‌المللی آن قدر پیچیده شده که حکم کلاف سردرگم را یافته است. از جمله مشکلات هسته‌ای ایران با آمریکا و حضور در سایه ‌5کشور به اصطلاح اروپایی در این مذاکرات که هر کدام سازی مخصوص می‌نوازند و فرانسه خود به تنهایی به تک‌نوازی مشغول، گویی این اختلافات دکانی شده که فرانسه به فکر بهره‌برداری ویژه از آن است. این کشور همواره موضع سرسختانه‌ای در قبال ایران داشته که عدم موفقیت مذاکرات را نیز سبب شده است. این کشور که در معادلات بین‌المللی جای بریتانیای پیر را گرفته است در قبال سیاست سرسختانه در مقابل ایران دنبال پاداش میلیاردی اعراب روزگار خوش را می‌گذراند، این سیاست به نعل و به میخ فرانسه موجب تحکیم پیوندهای این کشور با دولت‌های عرب منطقه خلیج‌فارس شده و زمینه پیگیری آسان‌تر منافع خود را برایش فراهم کرده است. یکی از نمودهای تقویت پیوند فرانسه با کشورهای منطقه که در این هفته آشکار شد، موافقت قطر با بستن قراردادی هفت میلیارد دلاری است که از فرانسه جنگنده «رافال» خریداری کند و همچنین سفر فرانسوا اولاند رئیس‌جمهور فرانسه به قطر نیز در همین راستا بوده است. همچنین این رئیس‌جمهور به دعوت ملک سلمان پادشاه عربستان به ریاض سفر خواهد کرد تا در کنفرانس سران کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس شرکت کند که در صورت تحقق برای اولین بار است که یک رهبر اروپایی در یک نشست سران شورای همکاری خلیج‌فارس حضور پیدا می‌کند. تحلیل‌گران فرانسه را اعتقاد بر اینست که کشورهای حاشیه خلیج‌فارس جهت قدردانی و تشکر از فرانسه و موضع سرسختانه‌اش در مذاکرات هسته‌ای روی به فرانسه آورده و در نظر دارند این تعاملات را زیادتر کنند. اگر نگاهی به موضع سرسختانه فرانسه پیرامون لغو تحریم‌ها و مذاکرات هسته‌ای و رویارویی این کشور در طول مذاکرات با سایر کشورها حتی آمریکا که انعطاف در برابر ایران را خواستار بودند، بیاندازیم در می‌یابیم که این کشور برای حفظ منافع خود و چپاول ثروت کشورهای عربی چقدر بی‌تابی می‌کند. نباید از یاد برد که این کشور در رابطه با جنگ سوریه نیز با اتحاد یک موضع انفعالی و به اصطلاح جانبدارانه خود را رو در روی آمریکا می‌پنداشت تا از نمد کشورهای عربی بتواند کلاهی مناسب برای خود دست و پا کند، از اینها گذشته در طول یک‌سال گذشته کشور فرانسه به اصطلاح در یک دپیلماسی فعال توانسته است معاملاتی با این کشورها به ارزش 15میلیارد دلار داشته باشد که رقم قابل توجهی بوده و نشان می‌دهد مخالفت این کشور در طول مذاکرات هسته‌ای و علاقه و اشتیاق فراوانش برای بر هم خوردن و بی‌نتیجه بودن مذاکرات صرفا به جهت دلالی و کاسبی بوده است و عجبا یک چنین کشوری دم از حقوق بشر و دفاع از آزادی هم می‌زند و در یک دوره هیجانی و اوضاع نامساعد حوزه خلیج‌فارس و کشورهای عربی به فکر سودجویی و استثمار ملل کوچک برآمده است.