از جمله تمرین‌هایی که اغلب ما در زمینه‌ی گرم کردن صدا با آن برخورد کرده‌ایم هامینگ است. هامینگ در واقع همان تمرین دهان بسته است. به‌عنوان مثال در حالتی که دهان را بسته‌اید و یک الگوی پنج تنی ماژور را به‌سمت بالا می‌روید و بر می‌گردید و این تمرین به‌صورت معمول قبل از هر چیز در متدهای صداسازی مورد استفاده قرار می‌گیرند که صدایی معادل «ممممممم» دارد. همان‌طور که می‌دانید تمامی تمرین‌های صدا در جهت برداشتن فشار از روی تارهای صوتی و گذر کردن از پل‌ها و ورود صدا بدون هیچ‌گونه شکستی به محدوده‌هایی است که در اختیار داریم که با متدهای نوین چیزی حدود پنج اکتاو می‌رسد. در هامینگ چند نکته‌ی ظریف وجود دارد که اغلب به آنها توجهی نمی‌شود اولین نکته همزمانی رزونانس سینه و بینی در اجرای این تمرین است در واقع رنگ درستی که باید در این تمرین داشته باشیم ترکیبی است که هم شفافیت صدای بینی و هم رنگ تیره‌ی گفتارمان را داراست که باید به‌صورت هم‌زمان احساس شود اصولا این تمرین را از نتهای نسبتا پایین سینه آغاز می‌کنند و کم کم به‌سمت بالا می‌روند. همین لحظه دهانتان را ببندید و با صدایی شفاف بگویید «مممممم» حالا بیشتر نسبت به نحوه‌ی اجرای‌تان دقت کنید ببینید آیا در وضعیت «ها» می‌گویید یا «عآ»، این مورد ظریف بسیار جای تامل دارد و ابدا در طول تمامی تمرین‌های آوازی‌مان نباید نسبت به آن غافل بود. زمانی‌که شما با وضعیت «عآ» گونه‌ای صدایی تولید می‌کنید تارهای صوتی‌تان حالتی کاملا متضاد با وضعیتی پیدا می‌کند که با «ها» اجرا می‌کنید در واقع «ها» به‌سمت باز شدن تمایل دارد و «عآ» به‌سمت بسته شدن تارها. برای درک این موضوع بهتر است که در تمرین هامینگ به‌جای « ه ه ه » گفتن تمرین را با «عآ عآ عآ» انجام دهید تا متوجه تفاوت این قضیه شوید. این موضوع ظریف تارهای‌تان را به یکدیگر نزدیک می‌کند و اجازه نمی‌دهد صدای‌تان بیفتد. همان‌طور که می‌دانید برت منینگ بر خلاف تمامی متدهای صداسازی معمول که اصولا با توهم و تمرین‌های تصویری و خیالی سروکار داشتند مانند (صدایت را در سرت بنداز و این حرف‌ها) یک راست تارهای صوتی را نشانه می‌گیرد و تمرین‌هایش از لحاظ فیزیکی به‌شدت ملموس است. چندی پیش فایل صوتی هامینگ را که در یکی از کلاس‌های اساتید ضبط شده بود، می‌شنیدم، متوجه شدم که استاد عزیز در حال اجرای صدای دهان بسته با لحنی بود که پشت آن طوفانی پر از هوا بر پا شده بود و خبری از رزونانس بینی بود و انسداد تارها نبود. قصه‌ی هامینگ به اینجا ختم نمی‌شود که با دهان بسته تنها در محدوده‌ی صدای سینه‌تان باقی بماند، بلکه بعد از کمی گرم کردن در محددوده‌ی صدای سینه باید بتوانید بدون شکست وارد رجیستر بالاتر شوید که اگر همین لحظه بخواهید این تمرین را به‌صورت بالارونده اجرا کنید به‌جایی می‌رسید که احساس می‌کنید تارهای‌تان فقل می‌شود و علاقه‌ی بیشتری به بالا رفتن ندارد و اگر بیشتر سماجت کنید حتما شکستی صورت می‌گیرد و در حالی‌که تارهای‌تان از یکدیگر باز می‌شوند صدای‌تان نیز فالستو می‌شود، البته دوباره تاکید کنم فالستو و نه صدای سر زمانی‌که در وضعیت سینه در حالت بالارونده به انتهای مسیرتان می‌رسید کشیدگی تارهای صوتی و تنش بدنتان به شما این پیام را می‌دهد که نیاز به یک تغییر وضعیت دارد حالا گمان می‌کنید چه چیز عجیبی می‌تواند این تغییر را رقم بزند و شمارا وارد محدوده‌ی بالاتر و وضعیت جدید کند. این همان چیزی است که هیچ زمان در هیچ جای ایران نشنیده‌ایم برت می‌گوید در وضعیت دهان بسته تا سر حد امکان صدای‌تان را تو دماغی و نازک کنید و در کمال تعجب خود را در وضعیت آرام و نرم‌تری می‌بینید که در محدوده‌ی بالاتری قرار دارد که در واقع راز این موضوع این است شما صدای‌تان را (آی ان جی) کرده‌اید. برای لمس این موضوع بادقت به صدای ناله و محزون سگ کوچولویی که تمایل دارد چیزی را از صاحبش درخواست کند گوش کنید.