در تاریخ بشری نگاه به گذشته، دقت در حال و امید به آینده سه رکنی است که تقریبا و تحقیقا دنیای پیشرفته امروزی معتقد به آن بوده و بدین طریق تجربه گذشته به کمک کند‌و‌کاو امروزی که تحقیق و بررسی از شمول آن می‌باشد راه را برای آینده‌ای با ثبات‌تر و زندگی شیرین‌تر توأم با ثبات بیشتر تامین می‌کند. اما در این میان انسان‌نماهایی هستند که خط بطلان بر تمام این افکار کشیده به جنگ با خلقت و صداقت رفته و با شدیدترین و شنیع‌ترین اعمال جان انسان‌ها را می‌گیرند، جانی که خالق هستی‌بخش عطا کرده و مردم را به دوست داشتن و عشق‌ ورزیدن سفارش کرده و از طریق رسولانش سفارشات و راهنمایی‌های متعددی را برای ادامه حیات بندگانش ارزانی داشته است و این از خصایص خالق است و بس. در کره خاکی هزاران خالق با نام نقاش، مجسمه‌ساز، هنرمند، شاعر، نویسنده و... تا حد جان مخلوق خود را گرامی داشته و به آن عشق می‌ورزند. اینان از چه تباری هستند، آیا انسان هستند؟ اعمال آنان با چه مجوزی همه روزه تکرار می‌شود و در کنار آن مدافعان حقوق بشر نظاره‌گرانند و بس؛ شعار می‌دهند و وعده ولی هیچ‌گاه نخواسته‌اند این ساخته‌های دست و ذهن خود را نابود کنند. امروز از داعش و گروه‌هایی چون داعش حرف می‌زنیم که چه ساده خلق شدند و چه سرزمین‌هایی را با وحشی‌گری به اشغال درآوردند و باز هم دنیا بی‌تفاوت، عجب داستانی است این عده وقتی با این نام یک روستا را در سوریه به چنگ آوردند و شروع کردند به قتل‌عام. داعیان حقوق انسانی حرف زدند و شعار دادند، ولی تصمیم قاطع نگرفتند و دیری نپایید که قسمت اعظم خاک سوریه را به اشغال درآوردند و سپس روی به عراق گذاشتند و سرزمین‌های بسیاری از عراق و قسمتی از اقلیم کردستان را اشغال کردند. دایره وسعت خود را به لیبی، حتی افغانستان گسترش دادند و با تبلیغات گسترده و با فروش اموال به یغما برده، تشکیلات خود را گسترده‌تر کردند و موج تبلیغات خود را به اروپا نیز فرستادند تا جایی که جمعیت هزار نفری این گروه وحشی به 30هزار نفر افزایش پیدا کرد، تا خود را حکومت بنامند و خلیفه‌گری را بنا بگذارند. در این میان این گروه وحشی در موصل وقتی تمام آن سرزمین را به اشغال درآوردند و اموال آنان را به یغما بردند و به فروش رساندند. این بار به جنگ تمدن‌ها رفتند و آنچه را که از سه هزار سال پیش در این منطقه و سپس منطقه نمرود به یادگار مانده بود و جزء آثار باستانی به حساب می‌آمد و در آثار باستانی ثبت شده جهانی و یونسکو به ثبت رسیده بود تخریب کردند و این کاری بود که تاریخ بشری هرگز نمونه آن را به یاد ندارد و در کشور بزرگ ایران نیز حتی مغولان و چنگیزیان چنین نکردند. در تصاویر و فیلم‌ها وقتی که داعشیان با کامیون، وسایل برقی تخربی و بمب شروع به تخریب آن آثار باستانی کردند، دل هر انسانی به درد می‌آمد. مگر می‌شود آثار به جای مانده از پیشینیان را با تبر و تیشه تخریب کرد و نیرو و انرژی را که باید صرف سازندگی و آبادی شود در راه ویرانی و تخریب مصرف کرد؟ به هر حال به چه علت هنوز هستند آدمیانی که نیستی را بر هستی ترجیح می‌دهند و مرگ و ویرانی را به جای زندگی انتخاب می‌کنند را باید در خالقان چنین افکاری جستجو کرد و به یاد بیاوریم که برای تغییر رژیم سوریه چه کمک‌هایی از سوی ابرقدرت‌ها به همین گروه شد و اینک کار به جایی رسیده است که به آسانی نمی‌توانند آن‌ها را سرکوب کنند و به اصطلاح خودکرده را تدبیر نیست و موجوداتی را که روزی به تعداد‌10نفر خلق کردند اینک به لشکری ‌30هزار نفری رسیده و 2کشور را در اشغال خود دارند و هر روز ده‌ها کشته بر جای می‌گذارند. بنابراین بسیار نیکو خواهد بود کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و عربستان نیز به همراه ایران اسلامی و در یک جبهه با پشتیبانی مردم عراق و سوریه به هر طریق ممکن برای ریشه‌کن کردن این گروه التقاطی که متأسفانه نام مسلمان را بر خود گذاشته‌اند کمر همت بسته و هر چه زودتر شر این گروه را از خاورمیانه و افریقا کم کنند و به جای آن در بازسازی سرزمین‌های تخریب شده و کمک به اسکان آوارگان در موطن خود وظیفه انسانی و ایمانی خود را انجام دهند.