مهرداد ناظری/ دنیای عجیبی‌ست، همه چیز در هم گره خورده، امروز وجود ماکروویو همان قدر مهم است که مترو راس ساعت خاصی از ایستگاه مشخصی بگذرد. ما با حجمی از اطلاعات مواجهیم که بخشی از آن فقط روی ذهن‌مان تلنبار می‌شود، بدون آن که حتی لحظه‌ای برای‌مان سودآور باشد. سبک زندگی کنونی همه را مصرف‌گرا بار آورده، اما اگر کاربری اخبار را رصد کند، مرتبا با خبر چگونگی تامین انرژی برای آینده مواجه می‌شود. دشواری قضیه این است که بسیاری از سوخت‌های فسیلی رو به انتها هستند، و بشر با دغدغه حفظ حیات به دنبال انرژی‌های جایگزین می‌گردد. اما مشکلات به همین جا ختم نمی‌شود. حتی اگر انرژی‌مان را برای‌50سال آینده تامین کنیم، همچنان نمی‌توانیم خوشبختی بشر را تضمین کنیم. آیا خوشبختی ما در کمتر مصرف کردن است یا زیادتر؟ آیا نسل‌های آینده اگر دغدغه انرژی را نداشته باشند، به محیط زیست بیشتر احترام می‌گذارند؟ آیا می‌توانند با پتانسیلی عاطفی بالاتری همدیگر را دوست داشته باشند؟ پاسخ این سوالات دشوار است. عده‌ای در لحظه از نقطه به نقطه دیگر جابه‌جا می‌شوند، درست مثل پول که در دقایق از یک کشور به کشور دیگر منتقل می‌شود. همه چیز در حال عبور و تغییر است، اما مبنای اتکای بشر بر چه پایه است؟ آیا باید به پیشرفت تکنولوژی خوش‌بین بود یا اینکه اساسا راهی برای متفاوت دوست داشتن یکدیگر پیدا کرد. ما امروز در فضای مصرف گم می‌شویم، اما این گم‌گشتگی برای همه در حال وقوع است. طبیعتا وقتی قرار است اتفاقی برای همه‌مان بیفتد، آن چنان ناگوار نیست. اما تکلیف نیازها و خواسته‌های بی‌حد و حصر بشر چه می‌شود؟ آیا دیگر جاودانگی برای‌مان یک رویای شیرین است؟ جاودانگی، سنت فکری بشر در طول تاریخ بوده و امروز مهم‌ترین دغدغه ما شناخت بهتر نیازها و خواسته‌های‌مان است. بشر اگر بداند چه می‌خواهد، در آن صورت می‌تواند در قطار سریع‌السیر، دستور توقف یا تغییر مسیر دهد. عشق را نمی‌شود در لابه‌لای بازار آشفته مصرف پیدا کرد، چرا که این نوع نگاه به عشق، آن را به همان کالای مصرفی مبدل می‌سازد. شاید وقت آن رسیده که الگوهای داد و ستدمان را تغییر دهیم. به بچه‌ها چه باید گفت؟ تعالیم ما بر چه مبناهایی استوار است؟ بچه‌ها در مدارس در عین این که ساندویچ سوسیس خود را گاز می‌زنند به صدای معلم و طنین انرژی احساسی او توجه می‌کنند. آن چه چشم‌ها را بیناتر، گوش‌ها را تیزتر، و دست‌ها را پراحساس و عاطفه می‌کند، دریافت متفاوت عشق از دیگران است. دیگران باید دهندگان خوب و پرانرژی باشند که در این معامله، حس خواستن دیگر، ملاطفت و محبت را به سایرین بدهند. باید اعتراف کرد که در جهان لذت پنهانی وجود دارد که همه ا‌ز آن آگاه نیستند، این لذت در تداوم، تعامل و چرخه احساس و عشق پدید خواهد آمد. این لذت در گسترش ذهنی، ارتقاء حسی انسان‌ها و نگاه متفاوت انسان به طبعیت شکل می‌گیرد. برای این تغییر باید تلاش متفاوتی را آغاز کرد.....