مهرداد ناظری/یکی از نکات مهم در ایجاد جوامع پایدار توجه به نیازهای شهروندان است. بر این اساس در برخی از کشورهای پیشرفته طرح‌هایی را در راستای احیای محله‌ها و شهرهای پایدار در دستور کار خود قرار داده‌اند. در این طرح‌ها شعار اصلی این است که ما علاوه بر پاسخگویی به نیازهای اساسی افراد به نیازهای ثانویه و کیفی آنها نیز توجه کنیم. در حقیقت شهرهای جدید علاوه بر توجه به تکنولوژی به تقاضاهای مردم مبنی بر زندگی بهتر، زیباتر و آرامتر پاسخ می‌دهند. نتیجه این روند کاهش آلودگی‌ها، آسیب‌ها و نابهنجاری‌های اجتماعی است. در شهرهای مطلوب باید تا حد امکان زمینه ارتباط وسیع انسان‌ها را فراهم کرد. به تعبیر دیگر ایجاد فضاهای سبز، اماکن فرهنگی، پیاده‌روهای عریض و طویل، پیست‌های دوچرخه‌سواری، کتابخانه‌های سیار و مکان‌هایی برای معاشرت مردم باید در نظر گرفته شود. جامعه‌ای که می‌خواهد عشق را در سرلوحه‌ی خود قرار دهد باید در برنامه‌ریزی‌ها به حل مشکلات و تغییر وضعیت معیشتی و زندگی مردم توجه نشان دهد. تغییر مدل‌های آموزشی، توجه به کیفیت مطلوب در احیای سلامتی، ایجاد فرصت‌های بهتر برای جوانان، تهیه مسکن مناسب و با نشاط، ارایه‌ی خدمات اجتماعی و پاسخگویی به نیازهای فرهنگی همه و همه کمک به ایجاد زندگی مطلوب را برای مردم مناطق مختلف خواهد کرد. در جوامع پایدار امنیت فکری روح همگرایی، عشق به طبیعت در سرلوحه کارها قرار می‌گیرد. مردم در کنار هم در روزهای مشخصی جمع خواهند شد تا درباره  چگونگی زندگی بهتر  با یکدیگر مشورت کنند. در جوامع پایدار هنرمندان با اجراهای محلی زمینه را برای گسترش فرهنگ عشق‌ورزی ایجاد کرده و با ایجاد شادی در میان مردم تا حد امکان احساس تعلق را در آنها تقویت می‌کنند. در مجموع توسعه در قرن بیست و یک تحولات اساسی کرده است به طوری که در این پارادایم جدید بدون گسترش فرهنگ عشق‌ورزی نمی‌توان زندگی مردم را بهبود بخشید. در شهرهای جدید هر تصمیمی باید تا حد امکان اثرات سوء زیست محیطی نداشته و به لحاظ اجتماعی نیز باعث گسترش نابهنجاری‌ها نشود. در جامعه‌ای که عشق سرلوحه آن است خط مشی سیاست‌‌گذاری را در شهرها، مردم به ویژه جوانان، زنان و کودکان تعیین می‌کنند. در چنین جوامعی کیفیت زیست محیطی و سلامت اقتصادی شهروندان بسیار کلیدی است و اینکه شهروندان چه غذایی را می‌خورند و از چه امکاناتی برای تفریح استفاده می‌کنند نکته بسیار مهم و حائز اهمیتی است. لذا سازماندهی برای تکوین و تاسیس چنین شهرهایی با اولویت‌بخشی به مفهوم پایداری و درک روشن از گفتمان عشق میسر خواهد بود. برای رسیدن به چنین آرمانی رعایت نکات زیر ضروری است:

الف- توجه به پیوندهای میان گروه‌های اجتماعی و اجتماعات محله‌ای.

ب- اولویت‌بخشی به رسانه‌های محلی که به نوعی نقش اطلاع‌رسانی را در مناطق کوچک بر عهده می‌گیرند.

ج- توجه به مشکلات روحی- روانی مردم و اتخاذ شیوه‌هایی برای بالا بردن اعتماد به نفس در آنها

د- توجه به شاخص‌های دوست داشتن و پیدا کردن روش‌هایی برای نزدیک کردن دل‌‌ها به یکدیگر

ه- اولویت‌بخشی به آموزش به عنوان یک اصل اساسی در تکوین و تقویت فرهنگ عشق‌ورزی

س- توجه به شیوه‌هایی که باعث آشتی میان طبیعت و انسان می‌شود

ش- تاکید بر قابلیت‌های تک تک شهروندان یک جامه و استفاده آنها در همکاری‌های گروهی