شهاب الدین/در یکی از یادداشت‌های پیشین(به دارآویختن هنرجو) توضیح دادیم که استفاده‌ی بعضی آواها برای بعضی از هنرجویان نسبت به آواهای دیگر مشکل ساز می‌شوند و باید راهنما چنان ظرافتی داشته باشد که نسبت به عملکرد غیرطبیعی هنرجو عکس العمل مناسب انجام دهد و او را در مسیری بیندازد که آن رفتار نامناسب را خنثی می‌کند و در عین حال هم برای او قابل اجرا باشد. چندی پیش یکی از هنرجویان فایل صوتی کلاس یکی از این اساتید اسم و رسم دار کلاسیک را آورده بود و ایشان در حال آموزش جایگاه صدای کلاسیک برای یک خانم بودند، در طول بیست دقیقه تنها یک دستورالعمل وجود داشت و آن هنرجوی بیچاره هم مدام شکست می‌خورد، وضعیتی که آن معلم از او انتظار داشت مجموع یکسری از تکنیک‌ها بود که برای یک هنرجو در مراحل اولیه قابل اجرا نیست. شما در آن فایل صوتی مشاهده می‌کردید که استاد آگاهانه یا ناآگاهانه هنرجو را در وضعیت پیچیده‌ای قرار داده بود که اگر بخواهم برایتان تحلیل کنم که در واقع چه چیزی را از آن بینوا انتظار داشت به این شکل در می‌آید:
نگه داشتن وضعیت تارهای صوتی درحالت بسته، ایجادکردن لبخند داخلی (وضعیت مناسب نرم کام)، جایگاه زبان، ایجاد کردن صدا در فرم فارینجیل، آوردن رنگ صدای سر در محدوده‌ی سینه و درآخر توجه به جایگاه حنجره. پر واضح است که درک این ویژگی‌ها هرکدام مدت‌ها طول می‌کشد چه برسد که کسی به یکباره بتواند آنهارا انجام دهد و همان طور که مشخص بود تمام بیست دقیقه‌ی آموزش شاهد شکست و عدم درک متقابل هنرجو و راهنما بودیم. حالا در متد «راجرلاو» و اصولا صداسازی نوین بسیاری از این جنبه‌ها را از دوش هنرجو بر می‌دارد و با به کارگیری از آواهای به‌خصوص و ادغام آن در مصوت مناسب و تقلید رنگ‌های جذاب و خنده دار آن وضعیت پیچیده را برای شما که خود قادر به خلق آن نبودید ایجاد می‌کند، این دقیقا بر خلاف کار آن معلم عزیزی است که از هنرجو توقع داشت در پایه‌ای‌ترین حالت ممکن یعنی مصوت (آ) بتواند رنگ و جایگاه صدای کلاسیک را به یکباره ایجاد کند. همان طور که در یادداشت (به دار آویختن هنرجو )گفتیم برای بعضی از ما ادای مصوت (آ) به طور کلی سخت و دشوار است و ما را در وضعیت دشواری می‌اندازد به همین علت می‌توانیم با تغییر دادن مصوت (آ) به سمت مصوت (او) تجربه‌ی مورد نظر را عملی‌تر سازیم. بنابراین گفتیم به جای آوا خوانی با «گاگ» از «گوگ» استفاده می کنیم ولی استفاده از «گوگ» هم سختی های خودش را دارد و بعضی از ما در ادای «گوگ» دچار دردسرهای دیگری می‌شویم که باید آسیب شناسی شود در غیر این صورت به غلط با این آوا برخورد می‌کنیم و به هدف اصلی کاربردی آن دست پیدا نمی‌کنیم. عکس العمل‌های عجیبی در آواخوانی با «گوگ» برای خیلی از هنرجویان پیش می‌آید. تا از بسیاری از دوستان تا می‌پرسم «گ» کجاست؟ در پاسخ می‌گویند: «یعنی چی که (گ) کجاس؟» و بعد می‌گویند: «معلومه که کجاس!» و بعد با انگشت به گلویشان اشاره می‌کنند و زمانی که می‌گویم ارتباطی به گلو ندارد و با عقب زبان «گ» را ایجاد می‌کنیم برای اولین بار متوجه آن می‌شوند. خوب مسلم بدانید زمانی که ما نسبت به کاری که انجام می‌دهیم آگاهی نداشته باشیم محال است بتوانیم آن عمل را خالص و تمیز، بدون اضافه کاری انجام دهیم. چطور ممکن است که شما احساس کنید «گ» را با گلو ایجاد می‌کنید و در تمرین با «گوگ» گلویتان سفت و منقبض نشود حال این دوستان به محض اینکه گوگ می‌گویند چنان حنجره بالا می‌رود که نمی‌توان در آن حال یک قدم هم جلوتر برویم در هر صورت می‌بایست شرایطی که ذکر می‌شود در آواخوانی با «گوگ» رعایت شود تا بتواند برایمان مفید و کارساز عمل کند. در حالی که لب‌تان را به جلو متمایل کرده‌اید و حالتی غنچه‌وار دارید با خواباندن زبان به کف دهان و چسباندن نوک زبان پشت دندان‌های پایین با عقب زبان به صورت منظم و دقیق و با قدرت و با توقف وتاکید در فرم یوگی بگویید «گوگ گوگ» ولی بسیار دقت کنید که صدای‌تان پررنگ باشد و هوادار نشود و تارهای صوتی بسته بماند در این حین با دست شکم را ماساژ دهید و از انقباض آن جلوگیری کنید به صدای یوگی خود توجه داشته باشید و با انگشت متوجه جای سیب گلویتان باشید می‌بایست نهایت آرامش را در خود پیدا کنید و کوچکترین تنشی در گلویتان حس نشود فراموش نکنید قرار نیست شما حنجره را به زور پایین بیاورید بلکه تقلید صدای یوگی به راحت‌ترین و طبیعی‌ترین حالت ممکن این کار را خود به خود عملی می‌سازد حالا که «گوگ» را درست ادا کردید آهنگی را به دلخواه بردارید و به‌جای هر هجا از شعر آن را با «گوگ» تعویض و آواخوانی کنید و یا الگوی ماژوری را بر روی سازی بزنید و نیم پرده نیم پرده گسترش دهید .در متن بعدی نمونه‌ی الگوی ماژوری را که «راجرلاو» اجرا می‌کند توضیح خواهم داد.