مهرداد ناظری/با توجه به رشد روزافزون جمعیت انسانی بر روی کره زمین یکی از مشکلات بشر پاسخگویی به نیازهای میلیاردها انسانی است که بر روی این کره خاکی زندگی می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد که در سال یک میلادی، جمعیت سراسر دنیا حدود دویست میلیون نفر بود و 1500سال طول کشید تا جمعیت جهان دو برابر شد اما در طول‌200سال گذشته رشد جمعیت شتاب بیشتری گرفته به طوری که ظرف مدت‌30سال جمعیت جهان دو برابر شده است. این روند نشان می‌دهد که کشورهای جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه با معضلی به نام رشد جمعیت روبه‌رو هستند. وقتی از رشد جمعیت صحبت می‌کنیم باید علاوه بر کمیت به کیفیت زندگی بشر نیز توجه شود. یکی از نیازهای انسان‌های امروزی نیاز به عشق و دوست داشتن و دوست‌داشته شدن است. با توجه به اینکه ما همچنان در سطح جهان با گرسنگی و فقر مزمن روبه‌رو هستیم مسأله عشق همواره در حاشیه قرار می‌گیرد. در حقیقت افزایش جمعیت جهان باعث ایجاد بحران در روابط انسانی و گسترش فرهنگ عشق‌ورزی شده است، این موضوع بسیار مهمی است که شاید در هزاره سوم باید آن را مورد توجه بیشتری قرار داد هر چند امروز کشورهایی مثل چین و هند که جمیعت زیادی را در خود جای داده‌اند به سیاست‌های کنترل جمعیت روی آورده‌اند اما این سیاست‌ها با توجه به نرخ چشمگیر رشد جمعیت کمکی به تغییر و بهبود سطح زندگی مردم نکرده است. در واقع اگر زمانی که جمعیت کم باشد بتوان منابع طبیعی را در راستای رشد احساسات و عشق انسانی صرف نمود، اینک مجبور هستیم منابع طبیعی را در راستای نیازهای اصلی و اولیه انسان‌ها هزینه کنیم. همین مسأله باعث ایجاد محدودیت‌هایی در توسعه انسانی و توسعه پایدار شده است. در حقیقت با محدودیت منابع طبیعی محدودیت‌هایی برای رشد عشق پدید آمده است. شاید اگر زمانی بتوانیم اقتصاد کشورها را از منابع و سوخت‌های فسیلی تجدیدناپذیر به منابع تجدیدپذیر تبدیل کنیم یعنی به جای نفت از انرژی خورشیدی استفاده کنیم گرمای نور خورشید بتواند گرمابخش دل‌های ما باشد. بر این مبنا که در نظام‌های اقتصادی پیشرفته بتوان از محدودیت منابع طبیعی رهایی یافته و کسرت را برای نیازهای متعالی انسانی هزینه کنیم. انسان امروز علاوه بر غذا به معنا برای زندگی، احساس زیبا داشتن به دیگران، رابطه معنوی با طبیعت برقرار کردن و درک عمیق مفهوم خداوند را دارد و همه این‌ها در یک نظام اجتماعی مستقل از محدودیت‌ها میسر خواهد شد. توسعه‌ای که ما امروز به آن نیاز داریم باید بتواند سلامت روحی و جسمی مردم را تامین نماید. این سلامتی در راستای تکوین فرهنگ عشق‌ورزی میسر خواهد شد. دیدگاه ما به زندگی بر اساس پایداری بر روی زمین است و این پایداری در صورتی محقق می‌شود که به غیر از تامین معیشت رضایت‌مند مردم، به تعامل انسانی، ارتباطات دو سویه، عشق‌های پایدار و خلاقیت توجه کنیم. در واقع شاخص‌های پیشرفت با گذشت بسیار تغییر کرده و ما ملزمیم در ارزیابی پیشرفت‌های علمی و محلی‌مان به گسترش و رشد نیروهای عشق توجه کنیم. اقتصاد سالم، اقتصادی است که غذا و عشق را برای همگان به عدالت فراهم می‌کند.