در این هفته شاهد بی‌قانونی بسیاری در سطح بین‌المللی بودیم. عربستان سربازان خود را در ابعادی وسیع‌تر روانه بحرین می‌کند، مصر با هواپیماهای جنگی به کشور لیبی حمله می‌کند و منطقه‌ای از این کشور را شخم می‌زند. در اقدامی دیگر مصر 25هزار سرباز خود را به مرزهای عربستان گسیل می‌کند. اردن به درون خاک عراق و سوریه وارد شده و به بهانه مبارزه با داعش مناطقی را بمباران می‌کند و بر حسب تأسف تمامی این بی‌قانونی‌ها، سرزمین‌های کشورهای اسلامی را نشانه رفته است و در هر صورت مسلمانان کشته می‌شوند و در این میان سازمان ملل متحد به عنوان مرجعی بین‌المللی فقط نظارت می‌کند و بس و دریغ از صدور حتی یک اعلامیه. این که کشور مصر به خود اجازه داده است 25هزار سرباز را به بهانه تامین امنیت مرز عربستان در برابر یمن اعزام نماید؛ آن هم سربازان نخبه و انتخاب شده ویژه این قبیل درگیری‌ها، اگر صحت داشته باشد باید پرسید با چه مجوزی لشکرکشی صورت گرفته؟ کشور یمن به چنان وضعیتی افتاده است که بسیاری از کشورهای غربی و حتی اسلامی چون قطر و ترکیه فعالیت‌های دیپلماتیک خود را در یمن به حال تعلیق درآورده‌اند و این نشان از بی‌ثباتی در خاورمیانه و آسیا و به خصوص کشورهای اسلامی دارد. هنوز که هنوز است روزانه انفجارهای انتحاری در کشور افغانستان قربانیان بی‌شماری را بر این منطقه اسلامی وارد می‌کند و برادران مسلمان و همزبان ما قربانی دسیسه‌های کشورهای بزرگ غربی می‌شوند. در سوریه همچنان برادرکشی جریان دارد و در کنار آن عده‌ی بی‌شماری از اروپاییان نیز به بهانه حمایت از گروه داعش خود را به این منطقه رسانده و به اعمال غیرانسانی و شرارت‌بار خود ادامه داده و با نام اسلام مردم مسلمان را به طرز غیرانسانی به قتل می‌رسانند. کشور عراق و در سرزمینی مقدس که عده زیادی از خاندان عصمت و طهارت و شیعیان مظلوم تاریخ چون امام حسین(ع) در آنجا آرمیده‌اند و همه روزه شیعیان بسیاری به زیارت عتبات عالیات می‌روند، همواره دستخوش از خدا بی‌خبران و تروریست‌های بی‌ایمانی شده که وظیفه‌ای جز سرسپردگی ندارند. اینک مسلمانان باید از خود بپرسند چرا و چگونه به این وضعیت افتاده‌اند؟ بر کشورهای مسلمان به خصوص شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس و کشورهای جنوب آسیا و عربستان و همسایگان آن چه گذشته است که اعمال سیاست‌های ابرقدرت‌ها بر آنان ذلت و خواری را برای آنان رقم زده و در عین بی‌ثباتی کشورهایشان، ثروت آنان یعنی نفت را در طبق اخلاص گذاشته و با صدور فراوان آن قیمت آن را تا به حدی پایین آورده‌اند که هزینه تولید آن بیشتر از قیمت فروش است و به یقین روزی فرا خواهد رسید که این کشورهای ثروتمند برای گذران زندگی معمولی دست نیاز به سوی همین غربی‌ها دراز کنند، دنیا باید بداند که سرنوشت ملت‌ها را خود مردم آن خطه باید تعیین کنند. در بحرین اگر اکثریت مردم شیعه آن خواهان عدالت هستند و اجرای قانون را آرزو می‌کنند، رهبران عربستان به چه حقی با اعزام نیرو اجازه می‌دهند یک اقلیت بر این اکثریت حکومت کند و همه روزه مردم بسیاری را به خاک و خون بکشند؟ این لشکرکشی‌ها و دخالت‌های آشکار در خاورمیانه تا به کجا ادامه خواهد داشت و این مدافعان به اصطلاح حقوق بشری چرا هیچ‌گاه از چنین کشورهایی که تمامیت ارضی کشورهای دیگر را به خطر می‌اندازند، سخنی به میان نمی‌آورند؟ امیدواریم به زودی شاهد زوال زورگویان باشیم و در کشورهای اسلامی حکومت‌هایی بر سرکار بیایند که متکی به خدا باشند و بس.