شهاب الدین / همان طور که در مباحث قبلی گفتیم هر هنرجویی می‌بایست نسبت به مدهای مختلف موسیقی آگاهی و تسلط داشته باشد. یکی از تمرین‌های روزانه‌ی ما بازی کردن با فواصل و درجات گام ماژور بود که به عنوان پیاده روی در گام‌ها ارائه داده شد. اجرای گام دو ماژور برای آقایان و سل ماژور تمرینی بود که می‌بایستی انجام می‌دادیم. اگر برروی نحوه‌ی بازدم از یک طرف و از طرف دیگر بر روی طراحی بدن یا به عبارتی نگهداشتن پوزیسیون صحیحی که در حین آواز خواندن می‌بایست داشته باشیم کار نکرده باشیم نمی‌توانیم انتظار یک صدای یک خط را در طول اجرای گام از پایین به بالا داشته باشیم و مرتبا دچار آشفتگی‌هایی صوتی چه از لحاظ کوک و چه از لحاظ رنگ و ماهیت کلی صدا می‌شویم. همان طور که بارها گفتیم تا زمانی که ما نسبت به نحوه‌ی صحیح تولید صدای‌مان آگاهی نداشته باشیم در زمینه‌ی اجرای موسیقی هم بدون شک شکست خواهیم خورد. در واقع به همان نسبت که در نحوه‌ی بازدم و پوزیسیون بدن اشتباه عمل کنیم در آوازمان هم دچار لغزش و خطا می‌شویم و این موضوعی است که اهمیت علم صداسازی را آشکار می‌سازد. تکنیکی که در دنیا بسیار سرو صدا کرده است، تکنیک (SLS) است که حقیقتا آثار آن را در مسابقاتی نظیر آمریکن آیدل می‌بینیم و به وضوح می‌توان تحولی که در تکنیک خوانندگی اتفاق افتاده است را مشاهده کرد. اساس این متد «یکی کردن صحبت و آواز» است. در مباحث قبلی توضیح دادیم تا مادامی که در رنگ گفتارمان تحولی صورت نگیرد در آوازمان نیز بدون شک درجا خواهیم زد ولی امروز می‌خواهیم راز دیگری را از عمق این متد بیرون بکشیم و آن مقایسه‌ی آواز با مرکز صحبت کردن است. همین لحظه مطلبی را بردارید و دکلمه کنید و به سرعت آن را به آواز تبدیل کنید. به سادگی متوجه می‌شوید که جای صدای‌تان تغییر می‌کند و این همان اشتباهی است که اتفاق می‌افتد. در بسیاری از موارد، هنرجو به دلیل اینکه صدای گفتارش را مناسب برای آوازش نمی‌داند با ایجاد تغییر در پوزیسیون و لحن و رنگ صدایش می‌خواهد آوازش را از لختی و بی احساسی نجات دهد و این خطایی است که ما را در دام یک پوزیسیون غیرطبیعی می‌اندازد و به مرور تبدیل به عادتی می‌شود که با خود یکسری مشکلات دست و پا گیری را می‌آورد که نمی‌توانیم راه حلی هم برایشان پیدا کنیم . چون دقت داشته باشید چیزی که ساختگی و کاذب باشد محال است که رشد کند. در واقع به جای اینکه آواز خواندن‌مان را به حالتی غیر طبیعی در بیاوریم می‌بایست روی نحوه‌ی صحیح گفتار متمرکز شویم که در مباحث گذشته در مورد آن صحبت کردیم. صحبت کردن صحیح  یعنی با رزونانس کامل صوتی در وضعیتی که تارهای صوتی‌مان بسته باشند باید بین هر هجا از کلمات توقف داشته باشیم و بدون کوچکترین پرتاب هوایی نسبت به تارهای صوتی با جریانی پیوسته در بازدم هجاها را با لب و زبان قیچی قیچی کنیم که در این جا عملکرد قوی و فعالانه‌ی لب و زبان بسیاراهمیت دارد. حال بیاییم در ارتباط با نگهداشتن پوزیسیون آواز و یکی کردن آن با مرکز گفتار تمرینی را آغاز کنیم. این تمرین اکتاو نام دارد. برای آقایان: دست را اندازه‌ی یک وجب باز کنید و انگشت اول را روی" دو" و انگشت پنجم را روی "دو"ی اکتاو بالاتر بگذارید وانگشت دوم و سوم‌تان که بیکار ایستاده است به ترتیب بر روی کلیدهای "می" و "سل" بگذارید و الگوی " دو، دوی اکتاو، سل، می، دو" را اجرا کنید و خانم‌ها هم همین کار را روی گام سل ماژور به همین ترتیب انجام دهند یعنی انگشت اول روی "سل"، انگشت پنجم روی "سل" اکتاو بالاتر، انگشت دوم و سوم به ترتیب روی کلیدهای "سی" و"ر". بنابراین چیزی که خانم ها اجرا می کنند "سل، سل اکتاو بالاتر ، ر، سی"و آقایان در دو ماژور "دو، دوی اکتاو بالاتر، سل، می، دو"حالا توجه کنید که در اجرای این الگو آیا در پرش اکتاوی که انجام می‌دهید جای صدایتان نسبت به نت اولی که می‌خوانید ثابت است یا ناگهان تغییر می‌کند؟ فعلا کج دار و مریض تلاش خودتان را برای تغییر نکردن پوزیسیون در پرش اکتاو انجام دهید تا در بحث بعدی راه حل آن را برایتان ارائه دهم.