یکی از مشکلات ما بیکاری و به خصوص عدم اشتغال جوانان تحصیل‌کرده است که روز‌ به ‌روز بر تعداد آنان افزوده شده و به همان میزان بر مشکلات دولت‌ها اضافه می‌شود. اگر بپذیریم که در چند سال گذشته بیش از ‌90درصد کشورها با معضل شدید اقتصادی روبه‌رو بوده‌اند و در همان راستا بر میزان بیکاری آنان افزوده شده، کشور ما نیز جزو همین ‌90درصدهاست اما نوع بیکاری در کشورها متفاوت است که برای پیگیری و رسیدن به راه‌حل نهایی اشتغال و بیکاری باید یک تحقیق گسترده در همه زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی داشته باشیم تا این مشکل چندوجهی را بتوان برطرف کرد. بدون شک یکی از مشکلات عمده جوانان ما نبود شغل مناسب است به ویژه بعد از تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی و میزان بسیار فارغ‌التحصیلان آن در رشته‌های مختلف تحصیلی در مقطع لیسانس، نبود شغل مناسب یکی از عواملی بوده که ناخواسته این بیکاری را به کشور تحمیل کرده است که برای نمونه فارغ‌التحصیلان بی‌شماری در رشته‌های فنی چون برق، مکانیک، نساجی و انواع و اقسام لیسانسه مهندسی بوده که بازده دانشگاه بسیار بیشتر از استعداد بازار بوده، به عبارت دیگر عرضه بیشتر از تقاضا بوده است. عامل دوم زمانی است که بعضی از افراد با وجودی که توقعات خود را از جایگاه شغلی که به دنبال آن هستند، پایین می‌آورند اما باز هم برای آنان کاری پیدا نمی‌شود که این گروه جزو دسته بیکاران هستند. گروه سوم افرادی هستند که هم کار دارند و هم از کارشان لذت می‌برند اما حقوق آنان کفاف هزینه زندگی آنان را نمی‌دهد که به ناچار روی به کار دوم و سوم و از نوع نگهبانی یا خدماتی می‌آورند. گروه چهارم تحصیل‌کرده‌هایی هستند که به علت فشار شدید مالی با وجودی که تحصیلات عالیه دارند حتی حاضرند به عنوان خدمه یا خدمتگزار در شرکت‌ها و موسسات ادامه کار بدهند تا از این طریق امرار معاش کنند. حدس زده می‌شود شمار بیکاران در حال حاضر حدود ‌4 تا 6میلیون نفر ‌باشد. و اما مهاجرت در این معنی؛ مهاجران کشور را بعضا افراد نخبه و زبده کشور تشکیل می‌دهند که به علت بهره هوشی بالایی که دارند و عدم محیط مناسب برای توقعات آنان، جلای وطن می‌کنند که جبران‌ناپذیر می‌باشد. این پدیده را که فرار مغزها می‌خوانند اغلب افراد حتی تا سطح لیسانس درون کشور ادامه تحصیل می‌دهند و میزان بسیار زیادی برای آموزش آنان در کشور هزینه شده و کافی است به بودجه آموزش و پرورش توجه کرد که چه سطح بالایی از هزینه‌های جاری دولت را در برگرفته و متأسفانه به هنگامی که باید بهره آنان به کشور برسد به خارج از کشور می‌روند و سکونت در دیگر کشورها را بر اقامت در کشور ترجیح می‌دهند که می‌توان گفت سرمایه کشور به هدر رفته است. بهره‌وری از تولید که در کشور ما به هیچ وجه راضی‌کننده نبوده و اصولا تولید چندانی نداریم تا از آن بهره‌وری شود، چرا که سیل عظیم واردات به خصوص از چین به تعطیل کشیدن تولید را موجب شده است. امیدواریم با بهبود اوضاع اقتصادی مشکل بیکاری برای همیشه از بین رفته و نخبگان جوان کشورمان حضور در کشور را بر مهاجرت به خارج ترجیح داده موجبات پیشرفت کشور را باعث شوند.