شهاب الدین/

از نقطه ضعف های چشمگیری که اغلب هنرجویان آواز در ایران  به آن دچار هستند دایره ی محدود و درک ضعیف شنیداری آنها در موسیقی است. همان طور که همه می دانیم موسیقی ما مخصوصا موسیقی به اصطلاح پاپ یا مردمی ما که می بایست ریشه در موسیقی غنی کشورمان داشته باشد به دلیل سرکوب های فراوانی که در طی این سه، چهار دهه وجود داشت لطمه های فراوانی دید و از لحاظ کیفی و محتوایی در تکرار پیش بینی شده ی بسیار ضعیفی گرفتارشده تا جایی که وقتی آنها را نسبت به استانداردهای دنیا مقایسه می کنیم بیشتر شباهت به یک شوخی است یا شباهت به تجربه ی یک آماتور در استودیوی خانگی اش دارد تا یک اثر حرفه ای و واقعی.

حدود بیست سال پیش خواننده ای یک موزیک ترکی را به فارسی برگرداند( سرت رو بذار رو شونه هام...) به یاد می آورم که همین ملودی ترکی موجب معروف شدن خواننده شد و کلی طرفدار پیدا کرد. سال ها بعد همان تم، مخصوصا ملودی اولیه ی آهنگ با کمترین تغییر با کلامی مشابه از لحاظ بار معنایی با تنظیم دیگر و یک صدای دیگر (آغوشت رو به غیر من به روی ...) دوباره آهنگ محبوب همه شد و در کمال تعجب هیچ احدی هم متوجه نمی شد که نسبت به یک تم تکراری شرطی شده اند و در واقع هیچ چیز جدیدی رخ نداده است.

 از این قبیل رفتارها و شگردهایی که موجب تجارت و جذب مردم نا آگاه می شود در آشفته بازار موسیقی ایران سر به فلک می کشد و نتیجه ی آن پایبن ماندن سطح درک و توقع مردم و و پر شدن جیب شرکت ها و به اصطلاح هنرمندانی است که پشت این جریان ها ایستاده اند. زمانی که موسیقی را به صورت جدی دنبال می کنید به مرور توقع و سلیقه ی عام مردم را پیدا می کنید و زمانی که تخصصی تر عمل می کنید و به خلاقیت و نوگرایی رو می آورید در کمال تعجب فاصله ی بیشتری نسبت به سلیقه ی عموم و اطراف پیدا خواهید کرد. حال دو راه پیش رو دارید یا تلاش می کنید که تایید دیگران را داشته باشید پس در تکرار خود می چرخید، دروغ سر هم می کنید و کلیشه ای را به اطرافتان تزریق می کنید که مسلما طرفداران زیادی را هم به چنگ می آورید چون رگ خوابشان دردست شماست یا اینکه ترجیح می دهید به درونت پشت نکنید و چیزی را خلق کنید که موجب تایید خود خودتان باشد؛ این رفتار همان صداقت در هنر است ولی یک آلترناتیو دیگری هم وجود دارد که  به پختگی و تجربه ی بسیاری نیاز دارد که در کمال این که نوگرایی و صداقت داریم  بتوانیم تاثیر گذار بر روی عام هم عمل کنیم.

حال من و شما می بایست چنان درک و دریافت خودمان را نسبت به دنیای اطراف بالا ببریم و چنان در حدی از آگاهی به سر ببریم که تفاوت یک تکرار کاذب را از یک اثر واقعی تشخیص دهیم این سطح از شعور برای هنرجویانی که موسیقی کار کرده اند به سادگی رخ می دهد ولی علاقمندان به آواز متاسفانه کمتر با موسیقی دست و پنجه نرم کرده اند و به همان آهنگ هایی نظیر«سلطان قلب ها» و«اگه یک روز بری سفر» بسنده کرده اند به همین خاطر می خواهم پلی بین صدای تان و موسیقی برقرارکنید و در این راه بهترین و محکم ترین پل برای شما کلاویه های یک پیانو یا کیبردتان است.

در حال حاضر انتظار می رود که بتوانید الگوی پرده پرده، سه تایی ماژور را از هرکلاویه ای اجرا کنید. برای این منظور از کلید دو شروع کنید و نیم پرده، نیم پرده آن را بالا ببرید؛  برای ملموس تر شدن این تمرین فایل تصویری ای در اینستاگرام گذاشته شده است . الگوی پرده پرده را ازنت «دو»، (به صورت رفت و برگشت) شروع و بعد آن را از«دو #» و بعد نیم پرده بالاتر یعنی از «ر» و به همین ترتیب از«می بمول»،«می»، فا و ...اجرا می کنیم. این الگو را بر روی کیبرد یا پیانو یا حتی یک پیانوی مجازی اجرا کنید تا کم کم نسبت به اجرای آن مسلط شوید. انگشت شصت خود راشماره یک، انگشت اشاره را شماره ی دو و انگشت میانی را شماره ی سه در نظر می گیریم و بنابراین حرکت انگشتانتان در واقع معادل با این اعداداست:

( ۱۲۳۲۱)این الگو را خانم ها باید از نت «لا» اجرا کنند و آقایان از نت «دو».  به فایل صوتی و تصویری مربوطه در اینستاگرام رجوع کنید و سعی کنید آن را به عنوان روشی برای تمرین روزانه ی خود فراگیرید. قبل از اینکه بخواهیم این الگوها را با صدای خود اجرا کنیم می بایست کمی دست خود را در اجرای تمرین های مربوطه تقویت کنیم.