یکی از مزایای برجسته نظام جمهوری اسلامی ایران وجود دموکراسی و تحکیم قوا و پاسخگو بودن دولت در مقابل مجلس شورای اسلامی است که در این زمینه امکان استفاده از ابزار تذکر، سوال، استیضاح و تحقیق و تفحص در اختیار نمایندگان مردم در خانه ملت است که دولت تدبیر و امید همواره از آن استقبال کرده و در مقایسه با دولت قبلی پاسخگویی بهتر بوده است. اخیراً وزیر صنعت، معدن و تجارت عنوان داشته است در زمینه شکر و برنج حتی یک کیلو واردات نداشته‌اند، در این میان مردم که همه روز شاهد پوشش وسیع تبلیغات انواع برنج خارجی وارداتی چون احمد، محسن، اکبر و ویکتوری هستند، نمی‌توانند بپذیرند که گفته وزیر محترم صددرصد به حقیقت نزدیک است؛ در واقع «دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را»؟! در جایی که همگان هر روزه شاهد کمبود برنج داخلی، کمی تولید، تبدیل شالیزارهای گیلان و مازندران به خانه‌سازی هستند، با همه ارادتی که به دولت پرتلاش تدبیر و امید دارند در اظهارنظرهای پاره‌ای از مسئولین جای شک و تردید وجود دارد. پاره‌ای از اوقات منابع رسمی میزان واردات برنج را اعلام می‌کنند که هر سال نسبت به سال قبل افزایش بیشتری داشته است و در عوض میزان تولید داخلی کاهش محسوس را نشان می‌دهد. از نگاهی دیگر در سال گذشته واردات برنج آن قدر زیاد بود که هیچ یک از کارشناسان نمی‌توانستند معیار مشخصی برای تنظیم میزان تولید داخلی و واردات آن پیدا کنند چرا که با وجود اختلاف‌نظرهای فراوان بین وزارتخانه‌های جهادکشاورزی و صنعت، معدن و تجارت برای میزان سرانه مصرف داخلی برنج (36 تا 45کیلو)‌ هر ساله واردات برنج روند صعودی داشته، به نحوی که در سال قبل بیش از 2میلیون تن برنج وارد کشور شده است که خوشبختانه میزان واردات امسال در مقایسه با سال قبل ‌40درصد کاهش داشته است و نمی‌تواند سندی محکم برای وابستگی کمتر باشد، چون در سال‌های قبل آن قدر برنج، شکر و روغن وارد شده که عملاً بازار تولیدات داخلی را کم و کمتر کرده است. در این مورد برنج‌کاران داخلی به شدت از اشباع بازار و انباشت فراوان برنج‌های وارداتی چینی، هندی، تایلندی و سایر کشورها ناراضی بوده و ادامه این وضعیت را به خصوص در مازندران شاهد بودند که صنعت نساجی را در کشور به واسطه واردات بی‌رویه منسوجات چینی و ترکیه عملاً به تعطیلی ‌کشانده‌اند و ممکن است همین مسأله برای برنج نیز به وجود بیاید. در پایان پیشنهاد می‌کنیم دولت تدبیر و امید با هر وسیله ممکن و با کمک به شالیکاران و حتی پیش‌خرید محصولات آنان با قیمت مناسب و ذخیره‌سازی برنج داخلی موجبات رونق دوباره کار شالیکاران را فراهم سازد.