مهرداد ناظری/

سوگاتا (2002: 181) در مقاله‌ای با عنوان یک میان پرده: ‌توسعه نظام‌های شناختی تلاش می‌کند رایانه‌های فردا را به منظور ایجاد احساس و هیجان مورد مطالعه قرار دهد. او با تمایز‌گذاری میان پیشگیری(proactive) و واکنش(reactive) معتقد است رویکرد پیشگیرانه که قبل از حادثه تدارک دیده می‌شود یک عمل فعال و در عین حال مثبت‌تر از رویکرد واکنشی منفعل است که بعد از حادثه اتفاق می‌افتد.(عاملی، 1393:‌ 59)  لذا آن چه که سوگاتا می‌گوید از این منظر قابل توجه است که کنش‌گران اجتماعی برای بالا بردن اثرگذاری خود در جامعه، می‌بایست قبل از وقوع یک حادثه، آمادگی مقابله یا مدیریت شرایط را داشته باشند. اما این گفتار تا چه حد در مورد افرادی که اعتقاد به عشق دارند، قابل اشاره است. آیا به واقع عشاق می‌توانند قبل از دیدارهای چشمی در مترو، کافی‌شاپ و رستوران خود را برای ورود به یک رابطه آماده کنند؟ اساساً آماده‌سازی بیش از ورود به یک رابطه احساسی و عاطفی بسیار دشوار است چون عشق با تمایلات عاطفی، احساسات، تکانش‌ها و هیجانات درونی هر فرد ارتباط دارد. شاید نتوان برای آن نسخه‌ی قبل از ورود به رابطه را ترسیم کرد اما در هر حال مسأله تعامل ، ارتباط و شیوه‌های ساماندهی آن موضوعی‌ست که مورد توجه روانشناسان و جامعه‌شناسان قرار دارد. آنها معتقدند یک انسان با دانش و آگاهی، قبل از ورود به هر رابطه‌ای آن را مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌دهد. در حقیقت روشن بودن کلید عقل در روابط عاطفی موضوع مهم و قابل تأملی‌ست البته اگر عشق را به جنون تعبیر کنیم و یا آن را بیماری بدانیم که قابل کنترل نیست در آن صورت نمی‌توان برای این رابطه تجویز عملی  انجام داد. این تعبیری ست که باربارا کوهلر جامعه‌شناس آلمانی در مقاله‌ی mutual madness به آن اشاره دارد. لذا اگر بتوان سطح آگاهی جامعه را بالا برد و اقدامات پیشگیرانه‌ای انجام داد، نتایج آن بسیار مطلوب خواهد بود. این که افراد با یک حس همه جانبه در زندگی ظاهر شوند، موضوع مهمی است. این همه جانبه بودن ما در وضعیت‌های مختلف اجتماعی موضوعی‌ست که نمی‌توان به سادگی از کنار آن عبور کرد. وقتی شما در فرودگاه می‌نشینید یا در فروشگاه مشغول خرید هستید و یا اتومبیل‌تان را به تعمیرگاه می‌برید، باید بدانید که خرید و مصرف را چگونه باید انجام داد و چطور می‌توان از زمان به بهترین شکل استفاده نمود. لذا افراد اگر از هوشمندی مناسبی در روابط اجتماعی برخوردار شوند، تُن صدا، لحن، نحوه‌ی بیان، احساسات و هیجانات خود را به شیوه‌ی مناسب یک رابطه اثرگذار تغییر داده و خود را با شرایط بهتر و مناسب‌تر وفق می‌دهند. عشق را نمی‌توان در فضاهای سرخوردگی و پر از یأس، غم و درد تجربه کرد. در چنین حالتی عشق در فرورفتگی‌های ذهنی، روحی شما می‌نشیند و جایی برای تحول مثبت باز نخواهد کرد. هر چند پیاده کردن این گفتار در عمل دشوار است اما همه جانبه بودن احساسات، عواطف در روابط اجتماعی ما کمک شایانی به عمیق‌تر شدن روابط عاشقانه خواهد کرد.