نان، قوت‌لایموت اقشار فقیر جامعه است و شاید تنها توقع اقشار ضعیف و حقوق‌بگیران از دولت و مسئولین ثبات قیمت نان است و این موردی است که شاید در چهار پنجم کشورهای جهان حتی در تورم شدید و رکورد اقتصادی، قیمت این غذا اضافه نمی‌شود. اصولا پاره‌ای از اقلام غذایی چون نان، برنج، گوشت، مرغ، حبوبات جزو خوراکی‌های درجه‌1 کشور ما به حساب می‌آید به خصوص نان که در زمره کالای با برکت و مقدس شمرده می‌شود و حتی به ذات آن سوگند می‌خورند. وقتی سلسله کالاهای اساسی و خدمات دولتی گران می‌شود مردم سعی می‌کنند خود را با وضعیت جدید هماهنگ کنند و این رویه از جمله خصوصیات انعطاف و انطباق‌پذیری خاص مردم ما است که با داشتن و نداشتن خیلی زود خو می‌گیرند و به خصوص هیچ‌گاه راجع به خورد و خوراک شکوه سر نمی‌دهند و با داشته‌ها همواره شکرگزار خالق هستی‌بخش هستند. نباید از یاد برد که سبد خانوار از مواد غذایی کوچک‌تر شده و اوج آن بر اساس اطلاعات بانک مرکزی در سال‌های ‌84 تا 92رخ داده است که در طی آن به دلیل تعطیلی ‌14هزار واحد صنعتی کوچک و بیکاری حداقل‌ 112هزار نفر تعداد خانوارهای پایین‌تر از خط فقر نیز افزایش یافته است و در همین راستا میزان کسری بودجه خانوارها به رقم‌600هزار تومان رسید، که مردم ناچار شده‌اند برای کسری بودجه به کارهای فرعی دوم و سوم رجوع نمایند. اما آن چه که مسلم است نان دوباره گران شد. در این باره رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان اعلام کرده نان قیمت جدید انواع نان با ‌30درصد افزایش به طور متوسط، از مصوبات هیات‌دولت بوده است، در این میان باز هم چون همیشه بسیاری از مردم صبح دوشنبه برای خرید نان بدون آگاهی از افزایش قیمت و نرخ جدید نان در برابر نانوایی‌ها با تعجب با قیمت‌های جدید نان روبه‌رو شدند، افزایش‌30درصدی قیمت نان که از امروز اجرایی شده نگرانی‌های تازه‌‌ای را ایجاد کرده که باز هم از مصرف این ماده اصلی غذایی کاسته شود، در حال حاضر برآوردهای اقتصاددانانی مانند حسین راغفر نشان می‌دهد عدد خط فقر در تهران ماهیانه 2میلیون و‌500هزار تومان است. متوسط بودجه ماهیانه خانوار نیز از سوی بانک مرکزی بیش از یک میلیون و‌800هزار تومان اعلام شده است و اگر همچنان فشار مالی بر خانوارهای ایرانی افزایش یابد میزان مصرف آنها نیز کاهش پیدا می‌کند و رشد قیمت نان این گمانه‌زنی را تقویت کرده است.