اسداله ناظری/در مطالب قبل به آنجا رسیدیم که توجه شدید خلفای عباسی به ایرانیان و خودداری آنان از دادن کارهای با اهمیت و بزرگ به عرب به این امر شدت می‌داد. منصور دومین خلیفه عباسی و مهدی جانشین وی در نزدیک کردن ایرانیان به خود غلو می‌کردند و در دوره‌هارون‌الرشید چنان که می‌دانیم با روی کار آمدن برامکه و نفوذ بی‌نهایت آنان در دستگاه حکومتی، سیادت و نفوذ ایرانیان به حد اعلای خود رسید. این نفوذ عحیب عناصر عرب را به شدت خمشگین و بنی‌عباس را هراسان ساخت و این ...
صفحه اصلی |
درباره ما
| اشتراک |
اخبار |
جستجو |
تماس با ما 