میرجلال الدین کزازی در مراسم نکوداشتش گفت: هر دم، یزدان را سپاس می‌گذارم که جایی در دل ایرانیان برایم گشوده است و این را دهش ایزدی می‌دانم. به گزارش مهر، مراسم نکوداشت میرجلال الدین کزازی پیشکسوت و چهره ماندگار حوزه ادبیات فارسی با عنوان «افسون آفرین افسانه‌ها»، با حضور چهره‌های فرهنگی و هنری کشور در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد. کزازی در این برنامه گفت: هم شگفت زده‌ام، هم شرمگین. از این روی سخن گفتن در این بزم باشکوه‌برین، اندکی برایم دشوار شده است؛ هرچند سالیانی بسیار سخن گفته‌ام. شرمسارم و شگفت زده از این همه مهربانی مینوی، از این مایه دریادلی، آزادمنشی و والاکنشی که بر جای من در این بزم به نمود آمده است و انگیزه و خواستگاه برپایی این بزم، بزرگداشت شده است. وی افزود: من اگر کاری کرده‌ام در سالیان زندگانی، اگر پژوهشی انجام داده‌ام، کتاب‌هایی نوشته‌ام، سخنانی رانده‌ام و دانشجویانی را پرورده ام، هیچ سپاسی بر سر هیچ کس ندارم. من این همه را به پاس دل خود کرده‌ام؛ به همان سان به پاس باور خویش؛ باوری که به این سرزمین سپند اهورایی که سرزمین هزاره‌هاست. باوری پولادین، استوار که هرگز دمی ‌در آن، به گمان در نیافتاده‌ام. این استاد ادبیات فارسی در ادامه گفت: من هرآنچه کردم که به پاس آن مرا بزرگوارانه گرامی‌ می‌دارید، وامی ‌بوده است که به ایران توخته‌ام. اگر مرا بزرگ می‌دارید، می‌توانم گفت خویشتن را بزرگ می‌دارید، چونان ایرانی، این سرزمین سپند ورجاوند را سپاس می‌نهید. کزازی گفت: من هر دم، یزدان را سپاس می‌گذارم که جایی در دل ایرانیان برایم گشوده است. این را دهش ایزدی می‌دانم که همه ایرانیان، هر جا که به آن‌ها بازخورده‌ام، مرا مهربان، پاکدل، انگیخته جان گرامی ‌داشته‌اند. چرا؟ آن دهش ایزدی، آن بخت بلند بهین که بهره من افتاده است، این است که نمودی، نشانی، سویی و بویی از آن چه ایران است، در من دیده‌اند. به هیچ روی نمی‌توانم این والایی را سپاس گذارم و به همین اندک بسنده می‌کنم.